Het is een schande maar ik ben nog nooit in de Zwethheul geweest. In het pittoreske Schipluiden, aan het water, het lijkt net of er ieder moment zo’n giga rijnaak naar binnen vaart, roert Mario Ridder hier in de pannen, onder toeziend oog van Cees Wiltschut. Dat duurt overigens niet lang meer, binnenkort neemt Mario hier niet alleen de culinaire leiding maar ook de algemene leiding over. Enfin, het is alweer een paar weken geleden, als Marco, Edwin (van de Goor) en ik het gehucht Zweth (bij Schipluiden, onder de rook van Delft) via een zwaar opgebroken dijkje binnenrijden. De ontvangst is hartelijk (Edwin is toch een soort icoon in dit postcodegebied) en we worden aan het raam neergezet. We starten met een wat zware La Rocca Pieropan (I, 2006), wat verschillende groentetjes, een ravioli’tje van vis met paddestoelen, een reepje lekkerbek met tartaarsaus en een stukje chorizo in phillodeeg. Allemaal prima. Mario komt een hand geven en gaat wat voor ons maken (heerlijk af en toe, niet 

nadenken en je gewoon laten verrassen). Het zijn goddank allemaal mini-porties, en zo genieten we achtereenvolgens van een terrine van ganzenlever met krenten van druiven uit het Westland, trio van oester, gegratineerd met een beetje kaviaar d’rop, rauw met peterselie en ijs van komkommer, en gebakken met wilde spinazie, met een glaasje Riesing Spätlese trocken van Kaufmann-Schneider (D, 2007). Door met langoustines met avocado, solo-knoflook, winterpostelein en vinaigrette van truffel, waarna coquille met gecaramelliseerde kastanje, kastanjepuree, lardo di Collonato en schuim van peper. Het is allemaal even lekker en het eten en de wijnen glijden er soepel in. Volgende wijn is de Maienfelder riesling-sylvaner van de familie Marng (CH, 2005), terwijl aan de belendende tafel Robert Kranenborg, Andre van Doorn (kasteel Heemstede) en nog 2 heren gaan zitten, het wordt steeds gezelliger. Een prachtig stukje gegrilde tarbot met ansjovisboter en pommes salardaise (zo’n koel plat aardappelkoekje) komt ter tafel, waarna we genieten van reerug met stoofpeertjes, kroketje van ree en een saus van peperkoek, met een glas Spätburgunder trocken van Adenauer (D, 2006). Ondertussen zien we aan de belendende tafel een prachtige kalfsschenkel uitgeserveerd worden, langzaam gegaard in kalfsfond, willen we ook…., maar kan niet qua tijd. De heren zijn gelukkig niet te beroerd een royaal stuk af te staan, klassiek lekker. De avalanche van pistache, met pistacheijs met caramel, pistacheroom, pistachekoekje en pistacheolie beslaat gelukkig niet meer dan 2 lepels (wel lekker), en na da dacquoise van hazelnoot (een soort giga candybar van chocolade met hazelnootmeringue) gaan we ieder ons weegs.