Ik ben een paar dagen in Mallorca met mijn lieve dochter. Zij heeft herfstvakantie, en ik eindelijk ook, en we zijn hier voor een feestje, maar dat is privé. Gisteren het wekkertje om 4.30, en om 6.30 met de HV naar Palma. Voor het laatst geweest met mijn oom Hill op zijn prachtige Bagatelle (zeilschip) maar toen was ik 15 dus dat geldt niet echt.
25ºC, zonnetje, Ford Focus en het Brondo Architect Hotel, wat wil je meer? Heel lekker eten na een prima tapaslunch en een tukje! De Michelin App brengt ons naar het Hilton hotel Sa Torre, in de middle of nowhere, maar met restaurant Zaranda* van chef Fernando Pérez. Het is de laatste week dat ze open zijn, daarna is het schlüss tot maart, het hotel schijnt vol te zitten maar bij Zarando komen ze niet verder dan 4 tafeltjes. We worden aan tafel gezet, er komen een paar “snackjes”, nootjes, olijfjes, gezouten balletjes en kroepoekjes, en we krijgen de kaart.
Nu ben ik met mijn dochter op stap, een ontzettend lief kind, maar een moeilijke eter (ergens iets mis gegaan in de opvoeding wat dat betreft), dus als we de kaviaar van inktvisinkt, scheermessen, inktvis, duif en geglaceerde ossentong de revue hebben laten passeren, trekken we voor haar het vegetarische plan, altijd top als er niets op de kaart staat. Dit is geen probleem zegt de behulpzame sommelier, ik ga het even vragen, maareh…, als jullie maar wel hetzelfde eten… “Ja, maar ik wil menu Zarando, 4 gangetjes, en mijn dochter wil best even wachten als ik een volgend gerechtje proef…”. Niets mee te maken, dat vindt de keuken vervelend, en zo is de policy! Ik breng nog in dat ik dat helemaal niet vervelend vind, dat het toch om de gasten draait, hij gaat weer weg en komt weer terug en is, ondanks de lach, niet te vermurwen. Ik bied nog aan dat we dan aan 2 verschillende tafels gaan zitten, hoever moet je gaan, maar het gaat echt niet lukken…
De stoom komt uit mijn oren, gvd, het halve eiland over gereden, sterrenzaak, 10 gasten in het restaurant, en nu kan ik maar 2 gerechtjes proeven omdat iedereen aan tafel hetzelfde aantal gangen moet eten…, doe normaal! Als onze vriend voor de 4de keer uit de keuken komt heeft hij toch goed nieuws, Okky krijgt 2 vegetarische gerechtjes, ik krijg mijn 4 gangetjes (volgens Okky denken ze dat we van Michelin zijn, alleen maar omdat ik na de eerste discussie mijn Iphone op tafel heb gelegd, met de MichelinApp als screensaver…).
We gaan beginnen; waanzinnig brood van bruin bier met verschillende granen, flinterdunne toastjes met crème van eend, mosseltje van aardappel met crème van zeekat (sepia) met curry, en een crunchy rolletje van spicy lamsvlees met yoghurtcrème. Alles mooi op smaak en lekker, om niet te spreken van de witte wijn, As Sortes (E, 2009, verdejo). Er komt nog een laatste amuse, nou ja, meer een gerechtje, gerookte rouget, in een klein rookoventje, met een sabayon van saffraan en cayennepeper, veel cayennepeper…
Ik start met een combinatie van gerookte paling, zalmeitjes en bloemkool, en Okky met een werkelijk heerlijke salade van o.a. tomaatjes uit de oven, net niet rijpe avocado en kleine plukjes frisée die even door een komijnvinaigrette zijn gehaald. Super!
2de gerechtje is een gepocheerd ei, zwart van de inktvisinkt, op een zoete uienpuree, met tapiocaparels die door de inkt zijn gehaald, en gepofte rijst. Leuk, maar vooral optisch, het blijft een zachte dooier met zoete ui en wat inktvisinkt. Lekker maar niet overdonderend.
Dat is het 3de gerecht wel, amberjack (yellowtail of quinqueradiata) met geweldige tabouleh, crispy en perfecte balans, en een puree van kikkererwt. Okky smikkelt van haar à la minute gemaakte ravioli’s van lokale kaas en gefrituurde courgette, en ik sluit het hartige gedeelte af met geglaceerde en geconfijte rundertong, met zoetzuur van prei en aardappel, een waanzinnig gerechtje.
Prédessert is een panna cotta van kardamom met sorbet van vijgen, heerlijk, maar het echte dessert is er niet één voor iedereen. Het is het dessert wat hier het langste op de kaart staat, maar je moet èn nog honger hebben èn de combinatie van zoet en zout waarderen. Crème van geitenkaas en gel van basilicum, met een sorbet van rode wijn en aardbeien en een tuille van Parmezaanse kaas. Smaken zijn mooi maar het is me teveel, en dan vooral die crème. Er komt nog een ingewikkelde stellage met lekkere zoete lepeltjes, maar het is mooi geweest, we tuffen door de binnenlanden van Mallorca terug naar Palma.
alle foto’s staan op facebook
Bottomline; topavond, die wat rommelig begon, maar superlekker gegeten!
