Ja, daar ben ik dol op, Brabantse worstenbroodjes…

We hadden ooit een kandidaat bij Topchef en die maakte ze dagelijks, en bracht ze dus ook mee naar de studio. Het heeft hem niet geholpen want voor de halve finale moesten we hem laten gaan, maar ze waren super.

Ondertussen heb ik Bart Houben leren kennen op de presentatie van Reizende Sterren, het o-zo-leuke boek van Monica Abdoel over “foodtrucks”, en Bart maakt ook worstenbroodjes. Voor de horeca, voor de Hanos en op festivals, maar voorlopig nog een wat zuidelijke beleving (Eindhoven en omgeving)

Hij doet dit met een team van pensionado’s, oudere bakkers die nog best een dagje willen werken, en ik moet zeggen ze zijn werkelijk heerlijk.

Bart was vorige week bij me, is bezig met een vegetarische variant en wilde daar over brainstormen. Een worstenbroodje met een “pilleke” van gehakt is natuurlijk de real thing, maar ook de vegetarische variant kon er goed mee door. Mooi op smaak alleen is de consistentie, zeg maar de bite, nog niet optimaal. Te zacht zullen we maar zeggen, alsof je koud geworden en dik geworden erwtensoep eet. Nogmaals de smaak was top.

Werk aan de winkel dus, superleuk!

Wist je trouwens hoe het komt dat je bij de eerste en de laatste hap van een goed worstenbroodje in de lucht hapt? Dit komt omdat tijdens het afbakken het gehakt krimpt, terwijl in het voortraject het deeg is gaan rijsen (uitzetten dus). Een goed worstenbroodje herken je dus aan die luchtgaten.