Ik reis graag en kom niet graag thuis. Dit is gek, want ik heb een fijn huis en mijn eigen bed is het lekkerste bed van de wereld (we slapen op een Hästens). Nu neem ik mijn kussen altijd mee als ik langer dan 4 dagen weg ga, je snapt het al, ik heb ook het lekkerste kussen van de wereld, dus dat bed kan me eigenlijk gestolen worden tenminste als ik dat moet inruilen tegen zon, zee en strand. Anyway, moeilijk naar huis dus ik stel dat moment zo lang mogelijk uit, in dit geval met een tussenstop in Dijon.
Het dillema via Parijs of door de Bourgogne is deze keer gewonnen door de laatste en dat heeft alles te maken met de extreme hitte èn de Tour de France die een dag na ons in Parijs arriveert.
De laatste beetje aardige stad voordat je het vreselijke Noord Frankrijk inrijdt is Dijon en daar vind ik hotel Le Chapeau Rouge en het inpandige restaurant William Frachot**.
Het is snoeiwarm vandaag, dus wat meer file , dus zitten we lekker 9 uur in de auto in plaats van de gedroomde 7. Maakt niet uit, de ontvangst is hartelijk en de kamers zijn steenkoud. Top!
Na een koele douche en een bijna-dood ervaring in het spekgladde bad smaakt de kir in de foeilelijke bar uitstekend, nadat ze een dubbele hoeveelheid wijn in het glas hebben moeten schenken om mijn gebit ietwat te sparen. Bij de kir komen wat snackjes zoals gougères (luchtige kaassoesje),
jambon persillée en deegbakjes met knoflook, peterselie en een slakje. Het restaurant is ruim opgezet, eigenlijk ook best lelijk, net zoals de bar, en op een vrijdag redelijk bezet. De tafel naast ons gaat na een kwartier weg en door de nisjes en hoekjes en een soort mega-boom in het midden lijkt het net alsof er nog maar 2 andere tafels zitten.
De amuse aan tafel is een heerlijke combinatie van tomaat met olijf (zie boven), waarna we aan het eerste gerecht gaan van langoustines met jus van uien en bosbes. Erbij een flan van de langoustine, prima gerecht!
Tussendoor een stukje thon rouge (tonijn), nauwelijks gebakken dus lekker, met een saus van visfumet en kleine waanzinnige stukjes gebakken paddenstoel.
Pièce is eend Challandais met op de bbq gegrilde groentes.
We nemen wat kaas uit de region en toe is er citroen, gelei, sorbet, geconfijt en crémeux, heerlijk.
De sommelier heeft de wijnkaart goed voor elkaar, we starten met een prima Saint-Véran van Frantz Chagnoleau (F, 2015), tussendoor een Santenay “sous la roche” van Bonnardot (F, 2015), het warme visgerecht met een Chassagne Montrachet van Bernard Moreau et Fils (F, 2015), en het pièce met een Aloxe Corton van Jean-Baptiste Boudier (F, 2015).
Na afloop zoeken we met de chef, die plotsklaps in een oud klooster verdwijnt, nog even naar de bloedmaan, maar gek veel meer dan het beroemde dak van de kerk van Dijon komen we niet.
Bottom line; een prima etappestop op weg naar huis met een lekkere kamer en een goed restaurant beneden. Technisch perfect, niet extreem duur, maar een beetje saai qua eten als ik het afzet tegen welke 2-sterrenzaak in Nederland dan ook.
Hostellerie du Chapeau Rouge | 5, Rue Michelet | Dijon | bel 33 (0)3 80 50 88 88 | www.chapeau-rouge.fr | Latitude : 47.321281 | Longitude : 5.03577