Wat is er mooier dan op een mooie winterdag op uitnodiging van 2 coryfeëen uit het boekenvak lekker te lunchen bij Sistermans in Wilhelminapark (Utrecht). Het heeft net gesneeuwd, het hele park is wit, we zitten op de mooiste plek qua uitzicht en er staat een glas Tourraine voor mijn neus. We babbelen over het boekenvak, alhoewel, eigenlijk komen we keihard advies vragen over een nieuw project aan één van de grootste gourmands die ik ken, Jacques Delissen. Jacques is zo blij dat hij nu eens niet alleen maar over lettertypes hoeft te praten dat hij uit puur plezier een fles Chateau Pichon-Longueville (F, Pauillac, 2002) heeft meegenomen. Sistermans zit daar helemaal niet mee, ook niet als de lezers van dit bericht dat doen, voor een bescheiden fee drink je hier je eigen topper! We starten met een paar oestertjes uit Bretagne, gewoon puur, waarna een amuse bestaande uit rillete van eend met zuurkoolsalade en peterseliemayonaise, en een soepje van rode en witte ui.

We maken het niet te ingewikkeld, gewoon voortje-hoofd, en starten het menu met gebakken coquilles St. Jacques met tempura van tigershrimp, kreeftenmayonaise en wasabicrème. Prima hapje, zeker met de Auxey Duresses van Comte Armand (F, 2005) die zelfs helemaal top is. Pièce is een prachtige côte de veau, perfect gebraden, met wat rode biet, crème van pastinaak, en jus van truffel. De Pichon-Longueville past er werkelijk fantastisch bij en we genieten. Bij de kaas komt de 63-jarige (!) chef erbij zitten en stort hij een waterval van plannen, ideeën, bedenksels, filosofiën en anderszins over ons heen. Als we hem weten te bedaren praten we nog steeds een uur over de nieuwe tijd die zich culinair aandient. Nieuwe gasten, andere verwachtingen, bestedingen en ga maar door. Ondertussen blijft het sneeuwen, en als we om 16.15 afnokken, en door de chef vanwege de gladheid richting auto worden ondersteund, doe ik er krap 2 uur over om thuis te komen (nog geen 30 kilometer..)