Waterkloof is een inmens wijnestate in Somerset, een uurtje rijden van de basis. Zoals vele estates hebben ze ook hier een restaurant waarbij het meteen duidelijk is dat het om prestige gaat en niet om de muntjes. Het is inmens en half leeg, wat ervoor zorgt dat “onze” Monique alle aandacht heeft voor de tafel. Prima!

De eerste amuses zijn een soort licht zompige muffins met een badkamergarnituur (tomatensap in een zeepflesje, boterspread in een gelpotje, basilicumolie in een parfumverstuiver). Je moet hier zelf je muffin mee op smaak brengen. Tikkie gezocht maar wel superleuk.

Verder nog een lepel met wat groen aspergegedoe, een langoustine in een rolletje en een pomme soufflé met kaviaar en bladgoud. Mooi verzorgd allemaal. Ook hier weer veel aandacht voor brood en boter waarbij de boter op basis van gefermenteerde knoflook eruit spring (de rest niet). De king oyster paddestoel met balsamico is superlekker en barst van de smaak.

De slakken met spinazie, munt en dressing met blauwe kaas laten Gijs en ik aan ons voorbij gaan, in plaats daarvan krijgen we een op 63ºC gekookt ei (uurtje!!) met Tète de Moine, wat heerlijk is (foto boven). De Smiling Valley Marron Dugléré (kreeft) met tomate concassé en hollandaisesaus is ook heerlijk, evenals de zeebaars uit Mauritius met as van prei en waterkers, die is top. De stukken vis zijn door de as gerold en daarna tegen elkaar gedrukt. Hier worden plakken van gesneden en er komt een ondefinieerbare maar lekkere saus bij

Na de vis, hoe traditioneel, komt er een mondverfrissertje in de vorm van een sorbet die we niet helemaal begrijpen, Hij is creamy en zoet en zou het perfect doen als een dessertamuse. Het menu begint wat barstjes te vertonen…

De Tradestone kwartel met gepickelde kersjes, biet en pistache is goed maar is bijna ondergesneeuwd door een berg malto (soort op smaak gebracht poeder/sneeuw)

De camembert crème brulée met walnoten, curry en bleekselderij ziet er prachtig uit, maar is het niet. Niks aan en heeft echt helemaal niets met crème brulée te maken.

We sluiten af met abrikoos met venkel, dragon, granaatappel en weer een berg Malto, “our chef really loves snow”.

Er komen nog wat friandises maar het valt echt op dat de lijn van de sterke start (paddenstoel-eitje-kreeft-zeebaars) niet wordt doorgezet, deel 2 is echt stukken minder.