De vrouw kent me 34 jaar, da’s dus langer dan vandaag, en zo weet ze dat ik aan een aantal dingen een hekel heb. 1) wachten. 2) niet wegkunnen. 3) een kudde. De goede lezer beseft direct dat een avondje Vuurtoreneiland er dus voor mij niet inzit. Eerst met z’n allen wachten op de boot, dan met z’n allen de hele avond wachten op eten wat per gang aan alle gasten tegelijk wordt geserveerd, weer wachten op de boot, ondertussen geen kant op kunnen, en ga zo maar door. Niets voor mij, en dat is niet verwend of pedant, ik houd gewoon van ergens binnenkomen, bestellen, eten, 5 à 10 minuten pauze tussen de gangen, en weer weg. Ron Gastrobar, Rijssel, Troef, CRA, Visaandeschelde, daar snappen ze dat, ik houd ervan.
Omdat mijn lieve Isabel eigenlijk net zo is wordt ze getriggerd door een bericht dat Vuurtoreneiland een pop up organiseert op de Overtoom (dat klopt niet helemaal, het is de voormalige chef, Mattio Sabino Caso, die dat organiseert) en zo schuiven we op een vrijdag om half 7 sharp aan in een vrijwel verlaten restaurant, het voormalige Otto Volante, as we speak te koop voor 185 K.
Het is mooi weer maar we gaan binnen achterin zitten om nog iets van een ‘eilandgevoel’ te beleven in plaats van buiten aan een kneiterdrukke Overtoom. Het is het laatste week dat de pop up open is, we zijn vroeg maar het zal tot half negen best rustig blijven, pas als de Italiaanse familie van Mattia aanschuift komt er wat leven in de brouwerij.
Het 5-gangen menu kost € 55 en begint met een bordje met een halve artisjok (om te delen) met geitenyoghurt, zwarte zaadjes, groene kruiden en citroenrasp en daarnaast een bordje met kleine erwtjes met een licht overheersende compôte van pruimen met wat forel-eitjes. Lekker!
2de gerecht is ‘beans, fiore and nduja’, gegaarde kleine boontjes in een saus op smaak gebracht met ndjua, die pittige worst uit Calabrië, en fiore (een soort Taleggio uit Ransdorp) met erg goed brood van Levain le pain (om de hoek, Jan Pieter Heijestraat 168).
3de gerecht is gefermenteerde tomaat (1) met miso van brood, zeewier en lardo, ook lekker.
Pièce is een soort witte pizza van desem-deeg met kaas en gepekelde ei-dooier.
Toe zijn er aardbeien en besjes gerijpt met wat dragon en een advocaat-room.
Het is allemaal lekker, niet te ingewikkeld en met mooie smaken. De presentatie is ook cool want Mattia heeft vrijwel al het serviesgoed met zijn moeder, die ceramiste is, gemaakt. De Hollander in mij vind alleen 55 piek voor een kwart artisjok, wat erwtjes, boontjes en één tomaat, een plakje lardo, wat stukjes kaas en veel brood en deeg een hoop poen, waarvan acte.
Normaal sluit ik af met een adres maar dat heeft geen zin want de pop up is voorbij. Ik zou Mattia wel in de gaten houden want hij zoekt een plek om voor zichzelf te beginnen.