Ik heb al meermalen (2) enthousiast geschreven over La Brigantine in Gigaro. Ze zijn dicht hartje winter maar ‘mamma’ Vista, het restaurant in hotel Lily of the Valley is wel open, dus…
Via een kronkelweg, deels over eigen terrein, komen we op een parkeerplaats waar de gemiddelde auto zomaar 3 ton kost. Er zijn 3 valetparkers die zich over mijn 8 jaar oude bak ontfermen en die keurig een meter of 6 (!) verderop neerzetten. De entree doet een beetje aan een groot chalet denken, en je staat meteen in de lobby waar 3 mooie dames achter schrijftafels de gasten welkom heten. Het decor is rood-bruin, koper, hout en wol, typisch Starck (maar niet heus), want die heeft het hier ontworpen. Je moet ervan houden en als je even rondkijkt ontwaar je vele Starck-grappen zoals verschillende type stoelen, modern afgewisseld met oud, en edele materialen afgewisseld met kunststof. Het enige wat eigenlijk detoneert is de monsterlijke kerstversiering, maar zoals de vrouw zegt:” ze hebben er tenminste iets aan gedaan…”.
De kaart is bescheiden, 10 snackjes met onder andere weergaloze panisse (de momenteel intens populaire soort gefrituurde stick van kikkererwten-hummus), èn 125 gram kaviaar met blini’s en crème fraiçhe à € 449. We gaan voor de eerste.
Omdat ik tijdelijk van de wijn af ben drink ik eigenlijk alleen maar water, maar het is feest vandaag (5dekerstdag), dus ik ga voor een mocktail, de ‘citrus’, die bestaat uit vers sinaasappel- en citroensap en verjus (sap van ongerijpte druiven). Retezuur, maar dat is precies wat ik lekker vind.
Er zijn 6 voorgerechten en ik neem de ‘salade d’hiver’ met witlof, frisée, peer, platte stukken krokant spek, croutons met lever (er staat ‘foie gras’ op de kaart maar het is gewoon een kippenleversmeersel) en barbajuan. Barb… wie? Een barbajuan is een kleine krokante beignet gevuld met snijbiet en ricotta, uit Monaco. Top.
Isabel heeft de salade Lily, met recht een van de specialiteiten, van quinoa, geschaafde venkel, seizoensgroenten en een kruidendip. De smaak is lekker, de presentatie weergaloos (zie boven). Pièce is ‘noix de St. Jacques grillé’, nootjes coquille van de plancha, met in zout gegaarde bietjes, een citrussaus, en praliné van boekweit (praliné is een mengsel van suiker en smaakstoffen zoals bijvoorbeeld vanille of cacao, en in dit geval boekweit). Lekker!
We nemen geen dessert maar komen hier wel 4 dagen later terug op de laatste avond dat onze Okky hier is en dan valt op dat we de eerste keer eigenlijk de beste keuze hebben gemaakt en dat de andere gerechten op de kaart ons niet echt bekoren. Om nu niet helemaal hetzelfde te nemen ga ik niet voor de peperdure filet de boeuf Rossini maar voor de fractioneel goedkopere ‘loup de mer’, die de één vertaald als zeewolf (loup is wolf) en de ander als zeebaars.
Ze komt met een garnituur van met olijf gevulde artisjokken en een ‘volle jus’ (jus corsé) van mirte (een soort rozemarijn) en is lekker. De portie is erg klein, maar dat komt me eigenlijk wel goed (de prijs-kwaliteit is daardoor lachwekkend), de cuisson is top, dat volle van die jus valt wel mee en ik mis toch een klein vetje qua saus. Mooie tent, ik zou gaan als ik in de buurt was, zeker in de winter want dan is hier vrijwel alles dicht.
Vista | Lily of the Valley | La Croix-Valmer | F