Ga maar eens zoeken naar een restaurant in Amsterdam wat 25 jaar bestaat, en dat onder dezelfde directie. Er zijn er een aantal maar het zijn er niet veel. Tijdens de jublieumlunch van Visaandeschelde op 1 mei zat er in ieder geval niet een aan tafel terwijl het restaurant voornamelijk was gevuld met chefs.

Een prestatie van formaat en dat werd dan ook goed gevierd. Michiel en Saskia, gastvrije ondernemers die ze zijn, hadden alle registers opengetrokken, en dat begon al met Champagne op het terras. De amuse die vlak voordat we naar binnen gingen nog even doorkwam was het bekende krokante bakje met Hollandse garnalen, rouille en bouillabaisse-schuim, why change a winning concept.

Ik zit aan mijn geliefde tafel 1, helemaal achterin, lekker naast de nooddeur, mocht er iets gebeuren. Om die reden ben ik er in ‘the old days’ ooit met mijn ‘ami-surface’ Steven gaan zitten, wat ik nooit meer heb veranderd. Het is 1 of terras. Steven is er vandaag niet bij, maar mijn lieve vriend A.P. is een goede vervanger, geshaperoneerd door ‘zij die alles beter weet, zijn S.

Aan tafel beginnen we met een oestertje, een Irish Mor No. 3 met een plakje tonijn, wat kaviaar en een warme beurre blanc. Goddelijk.

De Argentijnse gamba met zee-egel, nori, bottarga (gedroogde kabeljauw-eitjes), en kwartelei ziet er misschien wat rommelig uit (mea culpa, wat een slechte foto) maar is overheerlijk,

net zoals de ‘gebraden’ langoustine met een gevulde morille (ze zijn in het seizoen dus vers) en een saus waarin wat cognac. Het is zo’n mega-dikke sjaak, ik vermoed een Royale, die nog een lekkere bite heeft, kun je me altijd voor wakker maken.

Terwijl de ene spreker de ander aflost, eigenlijk is er alleen echt aandacht voor het emotionele verhaal van de bazin (Saskia), gaat de keuken, met Max Deenik (de zoon) aan de kachel en chef Dennis aan de passe,  langzaam richting pièce. Tarbot gebakken, met asperges, truffel en mimosa. Prachtig mooi en lekker, en wat een cuisson voor zo’n groep. Toch een man of 60!

Wie denkt dat hij er nu is vergeet de waard (Michiel) die een behoorlijk klassieke opvoeding heeft. Dus na het pièce komt er nog een entremet om eventuele gaatjes nog te vullen, iets wat totaal niet nodig is maar welk op prijs wordt gesteld. Paling op toast met foie royale, kaviaar en een beetje appel, heeeeel erg fijn.

Het plateau de fromage, we kunnen wel rollen, is er gelukkig niet hahaha, maar in plaats daarvan komen er een aantal hele camemberts uit de oven, op plateau’s met verschillende crostini’s, sticks en zuidvruchten. Waar ze het laten is me een wonder maar ook deze gaan weer op. Ondertussen is de 5 al lekker in de klok aan het komen en moet ik het dessert missen…

Terwijl ik de bekende twinkeling in de ogen van de jubilaris zie, de kenner weet hoe laat het is, zoen ik de bazin èn Victorine, de rots in de branding die deze maand haar 12½ jarig jubileum beleeft. Topmiddag!

Visaandeschelde