Omdat een mens toch moet eten…, omdat ik maandag niet bij het Sligro-event in Rotterdam kon zijn…, omdat ik Dick Middelweerd zo’n aardige kerel vind…, omdat het maar een piepkleine omweg is als je naar Maastricht gaat, en wanneer kom je daar nu eigenlijk…
Er waren veel redenen om naar de Treeswijkhoeve** te gaan gisteren, het feit dat ik er 26 jaar geleden voor het laatst was heb ik nog niet genoemd, èn dat ik echt alleen maar goede berichten hoor…
De ontvangst is als een warme deken, midden in de keuken, en we worden aan de stamtafel neergezet. Voordat we het weten komt er een avalanche aan amuses waaronder een bokkepootje van geitenkaas en een stukje gelakte paling uit een bijkans in brand staand sigarendoosje (historisch feit; Valkenswaard was ooit de sigarenstad van Nederland met o.a. Hofnar en Willem II).
De eerste amuse is een plakje coeur de boeuf (tomaat) met o.a. champagne en oostindische kers. Wonderschoon en fris, en perfect op smaak, waarna een kleine springroll van palmkool met o.a. citroenblad, citroengras en curry.
Het eerste gerecht van het lunchmenu is een escabeche van roodbaars met sap van raapstelen, citroen, dashi en algen, en dit zet ook direct de toon, beter dan dit wordt het niet. Godsliederlijk lekker, mozeskriebel!
De kreeft met soja-shii take, mosselen en zwarte bonen hierna is ook ontzettend lekker, maar onze smaakpapillen zijn nog steeds het vorige gerecht, en dan vooral de raapsteelsaus aan het verwerken.
De zachte kabeljauw met bouillon van gebrande ui en gyoza van aubergine is ook weer perfect, evenals het pièce in de vorm van duif met arabische specerijen, handgerolde couscous en wortel. Geweldige smaken!
We maken het niet te gek, we moeten nog verder, dus na een espresso’tje en een stukje zelfgebakken sprits (want lokaal) gaan we richting Maastricht.
Fantastisch adres, en niet alleen als je naar Maastricht gaat, de reis van een ruim uurtje vanuit de hoofdstad meer dan waard!