En wat voor één. Om half 9 sharp draai ik het pleintje van The Grand op, 3 minuten later sta ik in de keuken die al in full swing is. We maken een tekstje, draaien een intro’tje en de dame en heren gaan aan het werk, allen onder de hoede van een eigen chef de partie. Opdracht is het voorbereiden en straks uitgeven van een 3-gangenlunch. A la carte, dus iedere kandidaat moet 3 gerechten voorbereiden en afmaken. De tijd vliegt, de chefs, executive chef Aurélien doet dit samen met zijn Bridges-chef Andrew, warmen de boel al een beetje op en om 12 uur sharp gaat het fluitsignaal, we gaan beginnen. Andrew annonceert elke bon en het gaat direct al veel te langzaam. Er wordt een mooi stukje toneel opgevoerd tussen beide heren, en de kandidaten schrikken zich helemaal rot. Holy cow, wat een geweld, en wat en tempo, en wat schreeuwen die kerels.

De eerste 30 minuten is iedereen van het pad af, niemand communiceert met elkaar, essentieel bij a la carte doorgeven, het is een chaos en Aurélien en Andrew nemen het een beetje over, want het zijn toch hun gasten binnen, en hun naam die ze hoog moeten houden. Om kwart voor 1 komt er rust in de brigade en om half 2 loopt het soepel. De laatste gerechten zijn eruit, er is 1 gerechtje, het lamsvlees van Youri, terug gekomen, te gaar, en ze moeten alleen nog allemaal een gerechtje voor ons maken, wat we versteend van de kou in de tuin opeten. Het is geweldig! De kandidaten zijn gesloopt maar hebben genoten, en de crew van Bridges is tevreden. Als wij de uitslag draaien, er valt vandaag niemand af, dit was meer een sollicitatieronde, wordt de keuken van Bridges alweer ingericht voor de avond. Volle bak en Pink Floyd komt vannacht na hun concert nog even een hapje doen…..

Geweldige dag….., morgen naar La Douce France met 22 man crew en onze 5 finalisten.