Vroegertje in de binnenstad, 8.00 uur aan de bak en meteen de ingrediënten controleren. Op het menu staat lasagne van gele paprika met kippenoestertjes en vinaigrette van groene kruiden, in court-bouillon gepocheerde heilbot met aardappeltjes en wortel, met een beurre blanc, en crema Catalana met koffie. Carmela is één van de dagwinnaars en mag in brigade 1 haar gerecht kiezen. Crema Catalana gaat ze maken, gegaard mengsel van melk, eieren, suiker, kaneel en citroen, wat volledig mislukt. Het resultaat is een dunne saus met een verbrand suikerkorstje, het is niet te eten. De heilbot is ietsje beter, die van ons wat droog en te gaar, terwijl er 3 rauwe terugkomen, alleen is de saus niet wat we willen. Opgeklopte dooiers met wat groene kruiden en een bak boter, in plaats van een heerlijke luchtige botersaus op basis van witte wijn of droge vermouth. De Noilly Prat die ik heb klaargezet verdwijnt helaas in de crema Catalana……. De lasagne van paprika is prima. Tikkie eenvoudig maar goed van smaak, de vinaigrette is goed, de oestertjes gaar èn een lekker grillsmaakje. De gasten zijn allemaal te spreken over de lasagne, wisselende verhalen over de vis, en het dessert vind niemand lekker. De 2deshift doet het niet veel beter, wat zeg ik, het is allemaal vreselijk. Jeroen gaat nat met zijn lasagne, ondanks de smaak. 

Het duurt allemaal veel te lang, het is koud en de vinaigrette…. De vis van Marc is gortdroog, zijn saus is gesmolten boter, zijn worteltjes…. De crema Catalana…, laat me niet lachen, soort koffiesaus waar de suiker meteen doorheen valt, dus die wordt apart op een bord gelegd en gebrand. Het mooie is dat René wat receptjes mee naar binnen heeft gesmokkeld, waaronder dat van crème brulée, alleen weet hij niet dat dat met room en vanille is, en Catalana met melk en citroen. De bedrieger bedrogen, want het is een flop….! Ad en Lars zijn de rest van de dag vrij, de rest gaat naar de Black Box. Die bestaat vandaag uit wild zwijnsrug, Viognier, flespompoen, ananas, gember, ahornsiroop, tomaat, kruidnagel. Gasten zijn Marianne Ippel, auteur van o.a. de What-not-to-eat gids 2011, en Cees Helder, de eerste Nederlander ooit met 3 Michelinsterren. Carmela is de eerste met haar “varkenshaas” en maakt niet een goed gerecht. We zijn geen van allen verbaasd, ze gaat niet door. Lastiger wordt het met René, die zijn “rundvlees” heeft geplet waarna overgoten met gemalen zwarte peper. Moeilijk gerecht want het vlees is wel redelijk sappig en zijn pompoenpuree is hoewel saai wel zalvig… Jeroen maakt een geweldige pompoenpuree met garam massala maar houdt zijn vlees “ik denk dat het wild is, ik gok op haas….” iets te rood. De laatste is Marc, grensgevalletje qua cuisson van zijn “runderhaas” en de balans tussen zijn ananas en pompoen, de ene is te weinig aanwezig, de ander teveel. De smaken sluiten allemaal wel aan, Marc gaat door! De keuze tussen René en Jeroen is redelijk snel gemaakt, de peper van de eerste overheerst het hele gerecht, René gaat exit!

We drinken nog een glas na, Carmela dringt zich nog even op met haar camera waarna ze zich als een octopus om heen werpt, en om half 7 sta ik buiten. Vroegertje.