…. Time to go, maar waarheen want het is pas half negen… waren de famous last words. Hans krijgt het druk, dus dat is niet handig in zijn mooie keuken. Het is nog te vroeg om naar bed te gaan, ik ben bijna nooit in Maastricht, wat is hier nog meer te doen…, hoor ik daar het toverwoord “kikkerbilletjes”…?

Hans belt Toine en een kwartier later parkeren we in een doodlopend straatje om de hoek van “Toine Hermsen, Cuisinier”. De nestor staat zelf achter de pannen, zoals het hoort, en we worden ontvangen als lang verloren gewaande vrienden, wat we ook zijn want we waren hier eerder, toen Dennis (“mijn” fotograaf) en ik nog een Culinaire Agenda maakten. Tegenover de passe zit Soenil Bahadoer (De Lindehof** in Nuenen) die op zijn vrije avond voor lekker klassiek gaat.

We komen voor de billetjes, maar niet nadat de chef eerst een gerechtje voor ons heeft gemaakt van licht aangegrilde tonijn, wat sesamsolie, soja en gemarineerde komkommer. Supersimpel, maar superlekker, en daarin kent zich de meester.

Nu komen de kikkerbillen…. Niets daarvan, eerst nog een petit pot au feu de pigeon, perfect gebraden duif, een stukje borst en een pootje, met jonge groentjes, spitskool, kummel en wat jus.

En dan nu de kikkerbillen, in de beroemde kervel-looksaus. Hier zijn we voor gekomen, superlekker! Ondertussen delen de buren, Soenil en een vriend, de mooiste wijnen met ons en hebben we het fijn op deze avond voor de verkiezingen. Het laatste, de avond-voor, doet de chef besluiten na zijn dienst zich terug te trekken om nog wat laatse Pauw’s, Jinek’s, Witteman’s en andere opiniepeilers te gaan zien. Genoten!!