Ik ben al jaren een fan van Björn Frantzen. Frantzen Lindenberg 5 jaar geleden was top, Frantzen’s Kitchen twee jaar geleden in Hong Kong geweldig en het nieuwe Frantzen vorige maand in Stockholm de bom. Dat is het niet bij de nieuwste loot aan zijn stam, The Flying Elk in Hong Kong.

De binnenkomst is ingewikkeld, maar daar kan niemand wat aan doen, dat is Hong Kong. Het adres kent twee deuren, dus nadat we eerst verdwalen, achterom kijken en het restaurant zien liggen op de eerste verdieping boven een kruispunt, lopen we het adres binnen wat daar onder op de muur staat en corresponceert met onze informatie. We stappen in een lift die nooit vertrekt maar waar wel het licht in uit gaat, stappen weer uit en lopen via het trappenhuis naar boven. Op de eerste verdieping gaan we door een deur en staan we ineens naast de ontvangst. Later blijkt dat het entree in het straatje om de hoek is en hetzelfde adres draagt. Ingewikkeld!.

Het meisje aan tafel is allervriendelijkst, dreunt het hele verhaal op en adviseert ons een aantal gerechten waaronder de “croquettes” met shortrib, tijm en chili-emulsie (chic woord voor chilimayo). Terwijl Isabel net zegt dat ze beslist geen truffel wil spuit dat uit de balletjes. Overduidelijk is dat de lieverd maar wat opdreunt en verder geen idee heeft.

Het gaat hier allemaal om sharen dus we sharen gougères, prima luchtige kaasoesjes van cheddar, met venkel en kastanje-honing, gefrituurde varkensoren met sauce gribiche (taai en niets aan),

en boneless chickenwings met kvibille kaas (Zweedse cheddar), krokante peterselie en geclarifieerde boter. Best…

De gebakken pompoen met curry en saffraan is zo lekker dat we die later nog een keer bestellen, evenals de “open sandwich” met 24 uur gegaarde varkenswang met kool, truffel en béchamelsaus.

De tartaar van heilbot met King krab en limoen-hollandaise moet je zelf mengen en wordt daardoor wat rommelig en erg vet door een overdaad aan mayonaise, net zoals de de tartaar van lam met dille en crunchy ui.

De ossenhaas combinatie met runderhart, remoulade van selderijknol en gepickeld mosterdzaad (zie boven) is gewoon goed.

We gaan niet voor de desserts behalve dat vriend Eric altijd graag een bolletje vanille-ijs wil, wat er niet is. Er is wel chocolade-ijs of ijs van steranijs, maar geen vanille dreunt het meisje op. Als ik suggereer dat er toch misschien best wel een bolletje vanille-ijs moet zijn te vinden, misschien wel bij het personeelseten, komt ze ineens terug met een prachtige scoop vanille-ijs, zo uit de Pacojet, waanzinnig lekker, dat dan weer wel!

Resumerend, het is allemaal best maar niet geweldig. Misschien heb ik me teveel verheugd op een ervaring zoals bij Frantzen’s Kitchen en ben wat ik teleurgesteld in dit conceptuele vreetschuurtje waar we op zondagavond binnen anderhalf uur weer buiten staan. Op naar de rooftopbar van Célavi (meer foto’s op Facebook)

The Flying Elk | 2/F Wyndham Mansion | 32 Wyndham street | Central | Hong Kong