Ik zit momenteel in het pittoreske Edinburgh, hartje Schotland, waar ik met Ron te gast ben van de organisatie Van Taste. 25 t/m 28 juni is de eerste editie van Taste of Amsterdam, waar we beiden acte de présence geven, dus het leek ons handig om alvast een kijkje te nemen. 20.000 bezoekers in 4 dagen die aan je barretje staan is niet niks, dus om even wat logistieke en culinaire tips te krijgen is mooi meegenomen. De KLM-vlucht zorgt voor weinig verassingen, en zo komen we keurig op tijd aan. De dames en heren staan al op ons te wachten en na een glaasje in de VIP tent, onze uitvalsbasis voor de dag, gaan we aan het werk. Het draait hier, en straks in Amsterdam, allemaal om hapjes. Elk restaurant verkoopt 3 verschillende hapjes, deels klaar, deels à la minute afgemaakt. Er zijn bescheiden keukens in de tenten, en vaak een wat ruimere uitgifte waar ook nog eens de uitsraling van je zaak naar voren dient te komen. Op drukke momenten praat je over 1000 gerechtjes per sessie (lunch of diner), dus best iets om je op voor te bereiden. De restaurants doen verder weinig tot niets aan drank, dat gebeurt weer onder grote puntttenten verspreid over het terrein. Eigenlijk draait het dus allemaal om logistiek en service (en om lekker). We krijgen en backstage tour, praten met de chefs over mise en place en hoeveelheden, koeling, afval, transport, regen, waarna we in de VIP-tent wat hapjes gaan proeven. Het is de bedoeling dat ieder gerechtje uit niet meer dan 4 happen bestaat, zodat de gasten bij 5 à 6 verschillende restaurants kunnen proeven. Over het algemeen gaat dat goed, op en paar uitschieters na, maar daar komt dan weer Tim, de hapjesbewaker, over zeuren. Oneerlijke concurrentie. We praten met de experts over opbouwen, afbreken, bewaking, brand, keuringdienst van waren (er waren er vanochtend 8 ter controle bij de opening van het event), gladde vloeren en de kakafonie van geluid. Bonnen kopen (hier Crowns, bij ons straks Florijnen), bonnen inruilen (kan niet), de wc’s, enfin alles wat komt kijken bij zo’n mega-event. Om een uur of 7, het event is ondertussen anderhalf uur dicht geweest om weer een beetje bij te komen, houden we het voor gezien en gaan we even eten bij Kitchin (*, doet niet mee, morgen meer), maar om 9 uur zijn we weer terug en blijken er dubbel zoveel mensen als ’s middags te zijn. 10 uur stopt het event en gaan we nog even mee naar de crewparty in Tigerlily, een bescheiden restaurantje op Taste, maar een megaclub in het hart van Edinburgh. Morgen, als ik mijn kabeltje van mijn camera weer heb, meer over het eten.