Eerst maar eens even een excuus aan alle trouwe lezers, maar ik ben een beetje druk sorry! Facebook, Hyves, email, jullie weten me te vinden, de klachten hebben me bereikt, ik zal m’n leven beteren. Zaterdag ben ik vrij en ga ik een voorraadje aanleggen. Maar nu even iets anders…

Ik word een beetje moe van eten!

Misschien moet ik het nuanceren, ik wordt een beetje moe van gekunsteld eten. Liflafjes, troepjes, van alles op een bord zonder samenhang, schilderijtjes en ga zo maar door, ik ben er een beetje klaar mee. Natuurlijk kan het geweldig zijn, zoals afgelopen zondag bij Edwin en Blanche Vinke in de Kromme Watergang, weergaloos, maar het zijn er eigenlijk maar een paar die op zo’n niveau koken. Voor de rest is er vast wel een markt, maar ik ben er een beetje klaar mee en ben dus op zoek naar lekker, eerlijk, ouderwets eten, en dat heb ik afgelopen zaterdag weer eens gevonden in ’t Spiehuis in Soest.

Midden in de bossen zijn het de 2 broers Herfts die hier al 40 jaar zitten, vader begon ooit de zaak, en nu zijn het 2 broers die hier met hun vrouwen en trouwe medewerkers de zaak uitbaten. De één in de keuken, de ander aan de voorkant. Het interieur is wat gedateerd, de kaart biedt klassiekers als sole à la meunière en boeuf stroganoff, ik ben exact waar ik wil zijn.

Glas Salentijn chardonnay van Meindert Pon en een heerlijk krokant soort bladerdeegbakje met mousse/crème van Livar (Limburgs varken) als amuse, waarna een royale portie gerookte paling, van die brede, met warme toast en citroen. Top!

Pièce is ook top, de eerder genoemde sole à la meunière, licht bebloemde tong in de boter gebakken, gefileerd aan tafel, met een getourneerd worteltje, een groene asperge en de bakboter. Of er een beetje ravigottesaus bij kan..? “Hebben we niet maar ik zal vragen of mijn broer dat even kan maken” is het antwoord van de maître, en 2 minuten later staat er een perfect ravigotte voor mijn neus (had hij natuurlijk wel, maar dit is ultiem gastheerschap). Kruimig gebakken aardappeltjes, ik wilde dat ik ze zo kreeg, en kropsla met een een heerlijke dressing waar ik later, van de broer, het recept van krijg.

Toe, ik neem eigenlijk nooit iets toe, ga ik voor de parfait van hazelnoten, die perfect is, maar ik wil ook één klein hapje van de de chipolatapudding proeven, alleen voor de smaak. Ik krijg een halve, en ook die gaat op. Perfect!

Om kort te gaan, ik ben lyrisch. Superlekker eten, goede service, lekker klassiek, en hartelijk, kom d’er maar eens om.