….en zo zit je van de “haute cuisine”, want we hebben in de afgelopen week best een paar hele goede dingen geproefd, ineens in de simpele brasserie keuken, even een overschakeling. Vliegen met Transavia is, hoewel krap, eigenlijk prima, en op tijd, en na een taxirit van een kwartier over een glibberige bergweg, het sneeuwt, ben ik om 10 uur in hotel Wetterstein, Seefeld. De mannen staan er al klaar voor, en na wat intro’s en gesprekjes ga ik 12 lunchgerechten proeven en beoordelen. Kwaliteit valt niet tegen, alleen heb ik 2 koks, met uiteenlopende ideeën en dus is de bolognese op maandag anders dan op woensdag. Dat gaan we aanpakken. Smaken kunnen hier en daar wat beter, ligt ook aan de inkoop, maar over het algemeen beantwoorden de gerechten aan het beeld van lekker skiën, groot terras, en even een snelle warme voedzame hap. 

De middag gebruik ik voor de administratie van de beoordeling, en ’s avonds doen we het nog eens dunnetjes over, deze keer met hulp van 2 “regulars”, Pieter en Els. Voordeel van gasten erbij is dat die op hele andere dingen letten, dus dat maakt de beoordeling alleen maar completer, het gaat immers om de beleving van de gast. Tijdens het bakken van de overigens uitstekende saté gaat het brandalarm af, iets te heftig op de grill, maar verder zijn er geen incidenten. Overigens is het altijd grappig, met zo’n brandalarm gebeurt er verder niets, iedereen eet stoïcijns verder…. We sluiten na 16 gerechten de sessie af met een hele lijst verbeterpuntjes, maar ook hier ben ik over het algemeen weer redelijk tevreden. We rollen de trap op en ik val vrijwel direct in een onrustige slaap