Het gaat hier overduidelijk over mensen verwennen, het ambacht gaat hand in hand met jarenlange ervaring. Een wonder hoe zo’n man met zichtbaar plezier nog gewoon mee staat te buffelen, niet meer één van de jongste, net even wat aan zijn hart gehad, maar hier staat gewoon en culinaire gladiator (rustig aan Juul, niet overdrijven, mensen gaan er straks nog wat van denken….).

Goed, volgende gerecht is dungesneden coquille terug in de schelp, met wat truffel en onder een deeghuidje gegaard in de oven. Perfecte cuisson dus, wat alleen maar door een klassieke kok gemaakt kan worden, die schuim- en poeder-jongens hebben hier helemaal geen idee van. Laatste visje is zeeduivel à la plancha met bloemkool, inktvis, lintpasta en warme piccalilly, waarna we afsluiten met gepocheerde Bresse kip met truffel, en ravioli’s van de poten. Ik moet oppassen een beetje objectief te blijven, maar dit is nu geil eten!!
Mijn tafelgenoot, niet de eerste de beste, mompelt bij het weggaan “snap jij het nou, dat die man geen 2 sterren heeft”.