Aan het einde van het jaar ben ik er altijd een beetje klaar mee. Begrijp me niet verkeerd, ik heb een top-jaar gehad. Lekker gewerkt, een paar mooie reizen gemaakt, super gegeten, geen druppel gedronken (wat stiekem heel goed bevalt, hoezo stiekem eigenlijk…?) en on top of all 3,5 maand ‘gewoond’ in mijn geliefde Canada, wat een feest…
Wat is er dan nu eigenlijk aan de hand..? Helemaal niets, luxe problemen, en die gaan, natuurlijk, over eten. December is voor mij de ultieme vreetmaand. Van de Captain’s dinner op Sinterklaas (capucijners met spek en ui) tot de vele dinertjes, eindejaarsborrels, nog even hier, nog even daar, mijn eigen kerstdiners (ik doe op bescheiden schaal ook in boxen) tot “wat zullen we eten met kerst”.
Wij vieren kerstavond traditioneel met de familie (in mijn geval betekent dat de schoonfamilie) en wij zijn aan de beurt. Zonder dollen, ik heb mezelf in juni al naar voren geduwd, ik ben graag in control! Het betekent de hele benedenverdieping ontruimen, 25 stoelen met bijbehorende mastiek in voor- en achter-kamer, snacks, voor, soep, hoofd, dessert, bubbels, wit, rood en water. Fluitje van een cent voor deze oud-cateraar, en ik heb er echt zin an.
Enfin, waar wil ik naar toe, naar de volgende dag, zoals altijd… Wat we de dag daarna eten is simpel, de restjes, want weggooien zou ‘kostelijke zonde zijn’, en nu komen we aan de bottom line, ik ben er dan echt klaar mee. Klaar met die decembersmaken van aardappel, wild, vlees, stoofperen, spruiten, ik ben d’er dol op hoor maar op een gegeven ment is het gewoon genoeg. Wat te doen? Nou da’s vrij simpel, ik bestel een rijsttafel bij Ron.
Voor wie dat nog nooit gedaan heeft, ik ken er weinig, is het vrij simpel. Het is een kwestie van je keuze en bezorgmoment aantikken op deze website onder het kopje ‘At Home boxen’ and you’re all set. Wat er dan gebeurt is top. Op het afgesproken moment (let op, dat is natuurlijk een window, tussen X en X uur) staat er ineens een medium-size doos voor de deur die prima in je ijskast past. Een dag, in mijn geval 2, later is het een kwestie van sorteren van de doosjes, blauw blijft koud en rood schuif je in de oven of magnetron. Er rest je niets meer dan de bijgeleverde toppings over de gerechtjes te strooien, nadat je de folie hebt verwijderd natuurlijk, en je kunt losgaan.
… en we gingen los! Holy meck wat lekker, en alles heeft een eigen karakteristieke smaak. Er is rendang (rund) babi ketjap (varken), ayam bakar (kip), udang peteh (garnaal) en ikan kerrie (kabeljauw) en verder een keur aan groentes en bijgerechten. We hebben meer dan voldoende, en als ik het de volgende dag voor een 2de keer, nu in de magnetron, opwarm is het eigenlijk nog lekkerder.
Lang verhaal kort maar ik denk dat ik weet wat ik Oudejaarsavond eet, en de volgende dag opwarm terwijl de wereldtop zich in Garmisch-Partenkirchen van de schans stort. Selamat tahun baru (happy new year)!!
