De volgende morgen, na een heerlijke nacht, regent het pijpenstelen en staat de tafel in de keuken al helemaal gedekt. Wij spreken geen Vlaams, dus de opmerking “voor ons alleen koffie en 1 croissant de man” is vertaald naar een uitgebreid ontbijt met alles erop en eraan. Ondertussen is er redelijk spanning want het walking-dinner voor 150 man vandaag is door de opdrachtgever volledig op de tuin geprojecteerd waar het regenwater ondertussen enkel-hoog staat.
Willem gaat begrijpelijkerwijze niet mee lunchen, maar stuurt ons naar The Jolly Sailor voor een garnalenkroket (het sublieme Mosselhuis is tijdelijk gesloten).
De kroket, hoewel niet huisgemaakt, is top en de volgende stop is een slager tussen Oostende en Antwerpen waar we op voordpraak van een culi-vriend naar toe ‘moeten’. Een deceptie, die verder wordt aangewakkerd door een bezoek aan de chocolade-winkel van Dominique Persoone in Brugge (The Chocolate Line), wat een soort Sjakie en de Chocoladefabriek blijkt te zijn. Niets aan.
Sof 3 is in het superlekkere hotel Des Nuits in Antwerpen waar je een 48 uurs annuleer-policy hebt, behalve als je in plaats van 1 of 2 ineens 3 kamers huurt, dan wordt die tijd verdubbeld. En zo moeten we de kamer voor onze last minute (3 dagen van tevoren) afgehaakte vriend RB gewoon betalen (een gewaarschuwd mens, want verder is Les Nuits een aanrader).
We gaan een wandelingetje maken en lopen langs het Frites Atelier van Sergio Herman. We zijn op culi-trip dus moeten dit eigenlijk ook proeven. Een frietje mèt kost 6 piek, ik vind het geld, maar daar staat wel een sauzenbar tegenover die top is. Goede mayo en een heerlijke sauce Andalouse (tikkie pittig, ik houd ervan). De friet zelf, ik vind het echt heel jammer, is vooral vet (4).
Enfin, de laatste sof (5) vindt plaats in het Botanic Sanctuary, het prachtige hotel in dezelfde straat als ons hotel, waar we niet slapen omdat ik het te duur vind. De DF slaapt hier wel altijd en ik moet het van hem even van binnen zien… We schuiven aan voor een kopje thee, maar als we na een kwartier 4 man bediening stelselmatig naar alle kanten behalve de onze hebben zien kijken gaan we maar een watertje drinken bij Giovanni aan de overkant van ons hotel (Le Pristine). Ik stop met zeuren, daar is ook geen enkele reden meer voor want om kwart over 7 schuiven we aan bij… The Jane. Ik ben hier voor de tweede keer in 6 maanden, met lood in de schoenen want de 2de keer is altijd minder, maar niets daarvan…
De über-charmante Fleur begint met een stukje bonito à la minute boven een stuk gloeiende binchotan te houden en brengt vervolgens het ene na het andere top-gerecht; dry-aged hamachi, langoustine, oester met balfégo, vlaswijting, asperges, coquille, en Bresse-kip in 2 gangen. Ook hier weer een wild feest. Deels van herkenning, maar vooral van smaken. Compleet anders dan bij Willem, misschien een tikkie klassieker, en met weergaloze sauzen (die ook allemaal aan tafel worden uitgeserveerd waarna het restant op tafel blijft. I love it).
De sauzen op tafel hebben als nadeel dat je ook er te veel van eet, het moet…, waardoor ook hier de kaas wordt afbesteld. Er zijn 2 heerlijke (en vooral niet te grote en ook niet te zoete) desserts, waarna Fleur nog even de brander over een mini lemon-brulée haalt. Ik eindig, althans over The Jane, met een herhaal-vraag van de vorige keer, maar ook van gisteren bij Noble en Willem Hiele. Wat is er aan de hand buiten Frankrijk met de sterren? Ook hier vind ik de rating van 2 sterren ondergewaardeerd. Ik weet dat perfectie niet bestaat maar lees nog eens terug hoe ik met Ron vorig jaar in Paris at bij Kei, The Jane is echt veel beter, by far…
We slapen weer heerlijk en doen de volgende morgen nog wat boodschapjes, (sukade-)brood bij Goossens en een ‘Punk’ tomapork van Dierendonck bij Cru,
de lekkerste supermarkt van België. Rond het middaguur tap ik weer een ‘eigen’ koffie’tje in Bussum. Supertrip!!
