“Of ik nog kom proef-eten” vraagt chef Bas nadat ik ‘m net heb volgestopt met stukken gegrilde wagyu… Ik kan eigenlijk alleen zaterdag voor de lunch, de rest van de proef-dagen ben ik druk, en laat dat nu de eerste sessie zijn die ze doen… Als ik met mijn vriend CLF de Bloemendaalse duinen trotseer en bij Ron Gastrobar bij de C aanschuif is de verf nog nat en staat de MEP klaar. ‘Bij de C’ is een ruim opgezet restaurant, ik schat dat er zomaar 120 stoelen staan, er zijn 2 terrassen, een zijzaal voor 40-80 man en een bovenzaal voor 80-200 man (sitdown-walking). De open keuken kijkt volle bak op het restaurant en vice versa, er staat lekkere muziek op (iets te hip vindt buurtgenoot CLF) en de zwarte brigade rent bedrijvig rond.

We starten met wat ‘snacks’ of ‘bites’ zo je wilt. De 1^ste is warme gerookte paling van Eveleens (Dirk E., beter wordt het niet), die je zelf even moet fileren. Ik vind dat leuk maar twijfel of die Kennemers dat ook leuk vinden. Er komt een kleine knoflook-baguette en een bakje ouderwets lekkere crudité’s met aioli. So far, so (very) good.

De krabsalade, op flinterdunne pommes allumettes, ziet er niet alleen geweldig uit, dat is ze ook, zeker als ze is opgehipt met de meegeserveerde kaviaar.

Zeker zo lekker is de forel opgedraaid met witte bonen, met cornichons en warme brioche, net als de mosselen (en andere schelpjes) ‘sofrito’ (zie boven), en de burrata met gegaarde pompoen.

Voor een paté-en-croûte kun je me wakker maken, deze is van varken (dat vind ik sowieso de lekkerste) en vooral het deeg verdient een prijs. Krokant van buiten en een tikkie zacht maar toch gaar vanbinnen, I love it. Er zit een zurige bessencompôte bij, ik vind het lekker, voor CLF is het iets te zuur.

De gegrilde spitskool met feta, harissa en komijn is de ster van de middag, godsliederlijk lekker!!

Er komt een kwarteltje met opgebakken levertjes, niet echt mijn ding, en 2 visjes waaronder een schol op de graat gebakken met citroen en kappertjes. Old school, hoe fijn, en met een perfecte cuisson.

2^de visje is een gefileerde pieterman. Het visje is gevuld met kleine groene blaadjes (?) en daarna in tempuradeeg gefrituurd. De remoulade saus ernaast maakt het gerecht af. Ik ben d’er dol op, mijn tafelgenoot is alleen bang dat de mensen niet weten wat een Pieterman is…

We kunnen rollen, dat moge duidelijk zijn, maar chef Bas wil toch nog even de desserts laten proeven… Affogato (vanille-ijs met koffie), madeleines, crema Catalana, allemaal lekker, but the winner is…: een goddelijke ‘Riz au lait’, rijstepudding, met knalgroene pistache en kwartjes amarena-kersen on top. Een lepeltje rijst met wat nootjes en dan 1 zo’n kwart kersje on top…

Tot zover… Jullie weten dat Ron mijn vriend is, ik sta zelfs prominent in zijn boek ‘10 jaar Gastrobar’ dus het verhaal is wellicht een tikkie gekleurd, maar weet wel dat als het waardeloos was ik dit hele verhaal nooit had opgeschreven. Het was allemaal erg lekker en op smaak, de sfeer is fijn en de locatie is natuurlijk beeldschoon (en dan heb ik het ook over de natuur). Dus trek vooral de stoute (wandel-)schoenen aan, vermijd de stad een keer en ga lekker naar de Noord-Hollandse duinen.

Ron Gastrobar bij de C|Hoge Duin en Daalseweg 6|Bloemendaal