M’n zuster was gisteren jarig, en traditiegetrouw neemt ze ons dan mee uit eten. Nu is Ouderkerk niet alleen een culinaire parel aan de Amstel, maar ook ons geboortedorp, dus gingen we naar Ron Blaauw (**). Verscholen in de Kerkstraat, aan het Kampje (tevens de voormalige bedrijfsnaam van zijn voorganger) kookt Ron hier alweer een aantal jaren de sterren van de hemel. We begonnen met een groot plateau, op een oester-support, met een granité van sinaasappel en venkel met een schuim van anijs, een rolletje van rettich met eend en hoisinsaus, een bitterballetje van escargot met basilicumcrème, tomatenchutney met schuim van oude beemster en krokante knoflook en, last but not least een hoorntje met zoete komkommer, wasabi-eitjes en gember. De toon is gezet! Ik sla het huisapéritef over en ga meteen aan de wijn, Toques et Clocher Oceanique (F, 2001). Ron komt even aan tafel, en verkoopt in een kwart microseconde z’n menu, en nadat we de meer dan aardige ober duidelijk hebben we gemaakt wie er bang is voor vis, wild, truffel, gevogelte en andere “enge” dingen beginnen we met een bonbon van een oester in gelei van passievrucht, met kaviaar en komkommerkruid (waanzinnig plantje, een blaadje smaakt alsof je een halve komkommer in je mond steekt). Zwager Jan, bang voor vis, krijgt een stukje rosbief met krokant merg en ui, op een duxelles van paddestoelen. Niet iedereen verstaat het woord duxelles,een enkeling hoort daarin het woord zelfgemaakt, wat de ober de opmerking ontlokt om te bevestigen dat de paddestoelen inderdaad zelfgemaakt zijn, op de achterkant van de koeling! Ik vind het eigenlijk wel cool dat dit kan, we lokten het zelf een beetje uit en hij haakte er adrem op in. Het is hier tenminste niet zo’n suffe boel, fluisteren is sowieso niet onze sterkste eigenschap. Ondertussen is de wijn op, what else is new, en stappen we over op een Chassagne Montrachet van Pillot (F, 2002). Het volgende gerechtje is een combinatie van gebakken coquille St. Jacques, kingcrab met tonijn, komkommer met een inktvismayo (inkt), en balsamicosiroop. Het fietst er allemaal in, volgens mij worden we ook steeds luidruchtiger. We gaan door met een stukje rogvleugel met buikspek, picalillydresiing, haricots verts, shizo en eetbare orchidee. Volgens mij had ik nog niet gemeld dat tot nu toe niet alleen alles overheerlijk is, maar er ook nog eens waanzinnig uitziet. Zo ook de tartine (boterhammetje) met gemarineerde ganzenlever met truffel en laurierjus. We stappen we over op een Madiran, Domaine Capmartin, vielles vignes (F, 2000), terwijl Rooslinde en Isabel liever aan de wit blijven met een Bernardus chardonnay (USA, 2003). De Madiran is net een tikje te stevig bij de krokante zwezerik met pata negra en wortel, maar het ernaast geserveerde pasteitje van wild, foie gras en bloedworst blijft rechtop staan, hier zit overigens nog een waanzinnige crème van zuurkool bij. Top! Er volgt nog een stukje gebakken ganzelever met biet, een saus van madeira, amandelschuim, waarna nog een stukje ossenhaas, klassiek met béarnaise, een tosti van truffel, bospaddestoelen en een compôte van rode uien. Als ik het zo opschrijf en teruglees zou een normaal mens nu uit elkaar scheuren, maar het valt allemaal heel erg mee, kleine lichte hapjes die gestaag doorkomen. Terwijl iederaan aan het zoet gaat krijgen m’n zuster en ik een roosje Tète de Moine met een compôte van kweepeer en een houtsnipje van speculaas en peer, gevolgd door wat andere kaasjes met 3 verschillende geleitjes (o.a. rood fruit en honing). Ron geeft een rondje weg, een prachtige sauternes, Château Doisy Vedrines (F, 1986), en ik ga uiteindelijk toch de zonde in. Ananas met ananasschuim, crème brulée met bitterkoekjes, een madeleine die je in warme chocolade moet dopen, en churros met kaneelsuiker. Het vlees is zwak, maar ja, om zo’n topavond met kaas te besluiten is ook zo wat (de madeleine was nog een beetje warm, onwijs!).
