De echte raclette smelt je naast een haardvuur, waarna de patron met een halve kaas langsloopt en het gesmolten deel er in een aantal halen afschraapt bij de gasten. Over een gekookt aardappeltje, augurkje ernaast, en evt. wat worst of ham erbij. Versgemalen zwarte peper is overigens onontbeerlijk in deze!!
Iets minder echt is het reusachtige verwarmingselement waar je om de beurt een halve kaas onder hangt, om het ritueel verder zoals boven omschreven af te maken. De 3de variant is waarschijnlijk bedacht door meneer Tefal, en bestaat uit een soort platte vliegende schotel met een snoer eraan, waarin je kleine pannetjes met antiaanbaklaag kunt duwen. Hier leg je een plakje kaas op en smelten maar. Mijn vriend Boëb heeft een 4de variant bedacht, namelijk een klein, hoog, 4-kant tafelgrilletje waarin je onderin de aardappeltjes bewaart, vervolgens een gleuf hebt waar een keurig stalen Debuyer pannetje inpast (niks antiaanbak), daarboven een compartiment gloeiende kooltjes en vervolgens een rooster, waar je bij raclette niets aan hebt, maar weer wel bij brasserade (waarover morgen meer, want dat gaan we vanavond eten). Omdat hij geen open haard heeft in zijn restaurant, waar hij ongelimiteerd gloeiende houtskool uit kan halen, heeft hij er voor gezord dat de kooltjes in een soort stalen inlegbakje in de grill liggen, het inlegbakje zet je met houtskool en al 3 minuten op het gas en je grill brandt! Pannetje met kaas in de sleuf, en in een moordend tempo aan de slag.
Enfin, gisteren dus raclette bij Boëb, op het 12,5 jarig huwelijk van Marieke en Pluk!