De openingsact bij MAD in Kopenhagen dit jaar was een oud Thais dametje die een krab-omelet bakte. Ze sprak geen woord Engels, alleen Thais, wat werd vertaald door een Thaise chef. Wat bleek nu, deze mevrouw, Jae Fai heeft een streetfood-tentje in Bangkok, is vorig jaar naar de eerste uitreiking van de Michelinsterren aldaar gelokt en kreeg zowaar een ster. Mooi verhaal, Michelin wil zichzelf een beetje ophippen en geeft een oud dametje een ster, hoe bijzonder is dat?

Heel bijzonder! De aardige chef die haar in Kopenhagen hielp met de vertaling van haar show, Ton Thitid (o.a. Baan Thai), heeft een plekkie voor me geregeld want anders moet je 4 uur in de rij, en als we aankomen staat de tafel klaar. Raan Jae Fai ligt op een hoek waarbij de voor- en zijkant volledig open zijn en de chef op de stoep staat te koken. De mise en place en de afwas worden buiten gedaan in de steeg, en binnen staan 6 tafels. De helft van de tafels zijn bezet, terwijl buiten een man of 30 staan te wachten. De chef, met skibril, is de enige die kookt en heeft een stuk of 8 gerechten op de kaart, waaronder het fameuze krabomelet wat sowieso iedereen besteld. Je mag pas aan tafel als ze aan je voorganger bezig is, en dan nog duurt het zomaar een uur voordat je wat te eten hebt. Het maakt allemaal niet uit.

We bestellen 2 omeletten (we zijn met zijn 5-en), wat eigenlijk helemaal geen omeletten zijn maar enorme hoeveelheden krab die door ei aan mekaar worden geplakt. Waanzinnig. De chef frituurt met een enorme precisie, voegt halverwege nog wat ei toe in de gaatjes en scheurtjes, de pan gaat regelmatig van hoog naar laag (houtskool) vuur, en het is een heel gedoe.

De smaak is geweldig, zo ook die van de noodles met grote garnaal, maar we vallen steil achterover van de curry met krab (en ei), tjemigdepemig wat is die goed.

Resumerend; geweldig omelet, uitmundende curry, een drinklist met water, soda en bier en een shrine (soort mini-tempel) op de eerste etage met de Michelingids.

Sterwaardig…? Ik weet sterrenzaken waar je minder goed eet!