We zijn een dagje naar het vasteland, onze Okky komt vanmiddag aan en we pikken haar op, maar er moet eerst geluncht worden! Na 5 weken Sointula (geen restaurants) en Port Hardy (1 bar met slecht eten) mogen we wel weer eens goed eten.
Vancouver kent sinds een jaar voor het eerst een 8-tal restaurants met een Michelin-ster die allemaal, op één na, gesloten zijn voor de lunch. Quan Ju De Bejing Duck House is de enige die lunch doet, dus daar schuiven we klokke half 1 aan.
Het is een megagroot ding, op de hoek van een drukke auto-straat, buitengewoon luxe en ruim ingericht, en we worden hartelijk ontvangen door de Colombiaanse maître Giorgio. Specialiteit is, hoe kan het anders, Pekingeend, die je nu eens niet 24 uur van tevoren hoeft te bestellen maar een lead-time heeft van slechts 50 minuten. Ik hoopte op een uitgebreide dimsum-kaart, die is er niet, dus het wordt om te beginnen geroosterde aubergine (ze zien er aan de buitenkant vooral gestoomd-gaar uit) met bosui en knoflook, die ontzettend lekker zijn.
Het is een beetje onhandig dat, hoewel je bijna een uur moet wachten tot de eend klaar is, je 4 minuten na bestellen het eerste voorgerecht voor je neus hebt (en de andere twee 2 minuten later), maar het mag de pret niet drukken.
De salade van geraspte witte kool met gedroogde diepzee-garnaal is, hoewel wat zoet, ook lekker, evenals de Sjanghai-style gerookte vis met pruimensaus. Het is geen typische gerookte vis, maar ze heeft inderdaad een rooksmaak en is daarna krokant gefrituurd.
De Peking-eend, na exact 50 minuten, is prima en wordt aan tafel gefileerd. De krokante huid dip je in rietsuiker, het vlees met nog wat kleine slivers huid rol je in de warme pannenkoekjes die in stoommandjes op een theelichtje worden neergezet. Het garnituur is wat summier, bosui en julienne van komkommer en kleine bakjes hoi sin saus, en moet halverwege worden bijgevuld.
Het is allemaal lekker, niets meer en niets minder. Giorgio is meer dan voorkomend, en heel fijn dat hij behalve wit-linnen handschoentjes daar ook nog eens plastic handschoenen onder draagt…, terwijl hij de eend niet heeft aangeraakt (de Canadees is sowieso nog een beetje panisch, je ziet hier nog best veel mondkapjes en enorme gaten in de rij bij de Starbuck’s). Na een anderhalf uur (totaal) staan we weer buiten en maken we ons op voor een week leut en jolijt.
Quan Ju De Bejing Duck House|2808 Cambie St|Vancouver|Canada