Omdat we op een onmogelijk uur in Brugge paraat moeten staan besluiten we de dag vantevoren al die kant op te gaan. Cadzand-bad is slechts 23 km van Brugge en Alain en Peter zijn nog nooit bij Pure C geweest dus een plan is snel gemaakt.
Nadat de navigatie me via de buitenwijken van Rotterdam uiteindelijk de tunnel van Terneuzen instuurt komen we vlak voor 9 aan in Strandhotel Cadzand. Tasjes op de kamers en naar de bar. Gin tonic is hier de specialiteit en ik ga voor de Berkeley Square met bergamot en lavendel…
Er komen wat snackjes, krokantje van algen met rozenbottel
,
een zilveren scheermes met scheermes, kokos en limoenblad, zeebaars in een groene curry met thaise basilicum en wat geraspte verse galangal en we gaan aan tafel. Alain is in shock, had iets totaal anders verwacht, veel meer een strandtent in plaats van een sophisticated restaurant, pech voor hem!
We starten aan tafel met een Grüner Veltliner van Weingutt Knoll en er komen nog een paar amuses; pizza soufflé met parmezaan en Caesar salad, gerookte paling met wat biet (goddelijk), grijze garnaaltjes met schapenyoghurt, venkel en mosterdzaadjes en, misschien wel het lekkerste gerechtje van de avond, makreel boemboe bali met gado gado. Weergaloos!
Chef Syrco Bakker komt ons vragen of hij zijn gang mag gaan, of er nog allergiën zijn en wij zeggen “verwen ons maar..”
Ondertussen gaat het ons goed, het is rond de klok van 10, we bestellen nog een flesje wijn, chenin blanc van Milton uit Nieuw Zeeland (2010) en we beginnen in een moordend tempo aan de rest van het menu. Noorzeekrab met asperges en peulvruchten,
Zeeuwse schelpjes met ceviche, physalis en komkommer, coquille met Chinees gelakt buikspek,
knolletjes en dashi, waarna 3 bereidingen van oester (met duindoornbes en rucola, met couscous, kalamansi en miso, en met aardpeer, ganzenlever en geroosterde haai).
Syrco haalt duidelijk alles uit de kast, maar het wordt misschien allemaal een beetje teveel… we gaan door met zeekat met chorizo, raapjes en olijf, een wonderschone combinatie, waarna pieterman met Oosterschelde kreeft, tarwegras en algen.
Bij de 3 bereidingen van rund
stappen we over op een rode Sancerre van Vincent Gaudry (F, 20010) en stort Alain in, het wordt hem teveel!
Het wagyu rund is fantastisch, maar bij de chocolade, passievrucht en pecannoten en daarna de memory of hapiness met o.a. avocado wordt het een verplicht nummer om de borden leeg te eten en dat is jammer.
We gaan deraf, het wordt sowieso een kort nachtje en dan met zo’n volle maag…, maar hebben wel en topavond gehad. Pure C/Syrco Bakker presteren op hoog niveau, die ene Michelinster is misschien wel aan de krappe kant want we zijn over een aantal gerechten unaniem, die verdienen een tweede. Michelin wacht misschien nog even tot de jonge hond (29) een volledig eigen draai heeft gevonden, want buiten dat het qua volume best veel was allemaal was dat het ook qua beleving.