We lopen alweer een paar dagen over de Jaarbeurs in Utrecht, in te kopen voor het najaar. Potten, pannen, messen, planken, theedoeken, glaaskes en andere leuke dingetjes waar we het jaar nog goed mee kunnen maken. Een hels karwei, wat vooral ontzettend veel tijd vraagt (en energie kost). Welnu, alle afnemers proberen je weer vol te stoppen met nieuwe energie, om zodoende meer te bestellen, maar vergeten dat suiker daar echt het slechtste middel voor is. Op elke stand wordt je dus ondergesneeuwd met chocolade, mini bounty’s, bonbons, koekjes en M&M’s. Er is 1 uitzondering, en dat is La Cucina. La Cucina is sinds jaar en dag de importeur van Global messen, en sinds 2 jaar de distributeur van mijn boeken, althans voor de kookwinkels, en zijn vrienden van het eerste uur. Zij hebben het wel goed begrepen en regelen iedere voor- en najarsbeurs vriend Poon (met z’n broertje) die de heerlijkste oosterse hapjes maakt. Je begrijpt dat wij het bestelmoment hier zo lang mogelijk uitstellen, zodat we dagelijks, tussen 1 en 3, toevallig langs slenteren, en kunnen genieten van de heerlijkste sushi, en werkelijk waanzinnige rundersate’s. Een lichtpuntje op de dag, helaas gisteren voor het laatst. Vandaag dus brood en wachten op de voorjaarsbeurs. Oh ja, Poon heeft sinds kort zijn eigen restaurant, Kinsa Poon, Heuvel 22/E in Oss, www.kinsapoon.nl.
Wat ik oneerlijk vindt is dat de kandidaten in de finale verschillende producten moeten bereiden (OK creativiteit, improvisatie vermogen.)
Gelijke monnniken – gelijke kappen.
Nu zijn de ingrediënten te verschillend en is er sprake van een variabele moeilijkheidsgraad.
Als Rico de koolrabi had gekregen was hij direct de cook off ingevlogen (denk ik.)
Nee, niet eerlijk zo…