Als ik door mijn stukjes van de laatste dagen lees mis ik de grote vraag wat ik hier in godesnaam aan het doen ben. Allemaal leuk, beetje reizen, Leiden’s ontzet gecombineerd met sea grapes en onderscheidingen, maar what’s going on….?

A)  “We” zitten in Vietnam. We zijn Eric, Ellen en ik, met tandartsen Remco, Roger en Frans, allen met echtgenoten, en Titia. “We” zijn ook Dennis en Alain, om alles op de gevoelige platen vast te leggen, en Gilles om ons culinair, vineus en pedagogisch bij te staan.

B)  “We” zijn aan het werk. We zijn Eric en Ellen die buiten hun eigen Lotus weeshuis een goede vinger in de pap van het Lemongrass weeshuis hebben, maar ook de tandartsen van Dental Clinics begeleiden en Titia, die de hele logistiek van de dental begeleiding onder zich heeft, want ze “doen” toch 150 kindertjes deze week. “We” zijn Remco, Roger en Frans, hierna de boorders, die zorgen dat alle 150 patiënten ook weer pijnloos naar huis gaan en aan een heel nieuw leven beginnen, althans in hun mond. Verder zijn “we” Alain, die alles op film vastlegt voor Dental Clinics, en Dennis die behalve foto’s voor Dental Clinics ook nog wat voor mij doet.

C)  “Alles leuk en wel, Juul, maar wat doe jij daar nu”?  Ik ben een beetje de multi-tasker van het stel. Ik ben de reisleider, maar ook de lokale regelaar, de promotor, en ondertussen de maker, met Dennis samen, van een helemaal te gek boek over de Vietnamese keuken (dus Dennis doet meer dan “nog wat voor mij”).

Ik zal je even een kleine schets geven van een dagje Saigon….

7.00         opstaan

7.30         ontbijt

8.00         vertrek hotel richting markt, ochtendshoot

9.00         aankomst Westcoast Dental Clinic, shoot met tandartsen, regelen volgende dag

11.00         vertrek richting Lemongrass weeshuis

11.30         aankomst, spekpannekoeken bakken met oudste kinderen, direct 2 gerecruit om in Intercontinental hotel te komen werken

13.00         lunch voor tandartsen bij Lemongrass, vertrek Dennis en Julius naar Binh Tan  market voor middagsessie.

13.30-18.30 fotograferen en laten maken van 23 gerechten in 7 verschillende resto’tjes op de markt, tevens inkoop serviesgoed voor fotoshoot morgen in ander restaurant.

19.00         aankomst hotel, geheugenkaarten afladen en sneak preview, geen tijd voor douche want avondprogramma roept.

20.00         eten “en groupe”, grote tafels, veel mensen, “Juul besteld wel even….”

23.00         afzakken naar de Apo (soort culturele club waar meerdere groeperingen elkaar treffen)

1.30         naar hotel

Dit is een “normale” dag en ik overdrijf niet. De 2de dag zijn Dennis en ik direct naar Hanoi gegaan, vlucht om 7.30, dus wekkertje 5 uur. Toch word je niet moe, alhoewel je het na een week wel voelt, het is nl. de leukste stad op aarde, en de Vietnamesen zijn de leukste mensen. Alles gaat hier goed, we fotograferen wat we willen, niemand legt ons een strobreed in de weg, en dankzij de perskaarten van André gaan alle deuren open. Een wild feest. Buiten de zorg voor de weeshuizen, wat allemaal loopt, de tandartsen, wat allemaal loopt, de foto’s, die helemaal top zijn, het leven hier, leuker kan het haast niet, worden vriend Eric en ik aan het eind van de week dan ook nog eens onderscheiden, het moet niet gekker worden. Gek hè, dat die bijna lege batterij dan zo weer vol is…..