Als mensen mij vragen hoe ik in dit vak ben gerold begin ik altijd over Henk Tuin, de chef van Klein Paardenburg in Ouderkerk aan de Amstel (my hometown) waar ik een paasvakantie heb gewerkt toen ik 15 was. Door Henk zag ik dat ik koken leuk vond, daarna ben ik tijdens de middelbare school via allerlei baantje opgeklommen tot kokkie en de rest is history (en al vaak beschreven). Waar ik het eigenlijk nooit over heb is dat ik voor mijn 15de al vaak at bij Klein Paardenburg.

Mijn ouders waren intense foodies, ik kom uit het dorp, m’n moeder schreef ook over eten en ze waren bevriend met de Fagels. Toen Ton Fagel de ‘bistro’ overnam van meneer Beke, ik denk dat ik 5 was, bestierde broer Paul, vers uit Frankrijk (L’Oustau de Baumanière) er vanaf dag 1 de keuken en welk klein kereltje stond daar vaak op vrijdagavond naast de passe de keuken in te loeren… Ik denk dat het daar is begonnen!

Als je kijkt naar mijn eerste kookboek, de oranje Smart Cooking (2005) zie je daar de coquilles St. Jacques au Noilly Prat, lamskarbonaadjes en gratin Dauphinois de hoofdrol opeisen, allemaal uit de koker van Paul (mijn jeugd dus).

Enfin, toen de vrouw een berichtje las op Facebook dat de nestor van de Vaderlandse gastronomie, want dat is hij, een avond gastkok zou zijn in het restaurant van zijn zwager Marcel (Le Quartier) in Den Haag heb ik 2 minuten later gereserveerd, en zo zaten we een paar zaterdagen geleden met Sas en Giel (Visaandeschelde) aan de klassieke dis.

Toastje paling van Ale als amuse, waarna heerlijke handgesneden steak tartaar met wat eendenlever, vijgencrème en gefrituurd kwartelei, klassieker wordt het niet.

Tussendoor een stukje kabeljauw met tomaten-dragon antiboise

waarna superlekkere kalfshaas met morille-jus, peultjes, dorperwtjes en natuurlijk gratin Dauphinois. Oude tijden herleefden.

Lambada aardbeien, sabayon van crémant en crème Suisse met basilicum completeerden het geheel en zo genoten we van de 2de klassieker binnen een paar weken (onderlaatst het Spiehuis bij Aan de Poel). Heerlijk!