Laten we maar meteen beginnen, de paling ligt onder vuur. De palingstand is op een dieptepunt, alle natuurorganisaties trekken aan de bel wegens ernstige bedreiging maar er zijn ook kampen van mensen die er wat van weten die zeggen dat het wel meevalt. Vergelijk het met de bleufin tonijn, de situatie wordt vaak erger voorgedaan dan ‘ie feitelijk is. Het is geen marteling zoals met foie gras, er is gewoon niet genoeg wilde paling dus ik gebruik alleen kweekpaling, gekweekt van glasaal, en daar zitten er ongeveer 4000 van in 1 kilo (die ik dus niet opeet, want dat gebeurt ook).

Goed, paling, discutabel, maar ik ben er dol op, en dan vooral (eigenlijk alleen maar) gerookt. Sinds jaar en dag koop ik mijn paling bij Dirk en Anneke Eveleens, ben bevriend met ze geraakt en zo is het plan geboren om het zelf te gaan doen, dat roken. Dirk, dochter Paola en ‘smoker’ Gerard hebben me wegwijs gemaakt, I-Ron (Smid Ron van Leeuwen uit Bussum) heeft een kast voor me gelast, typisch weer zo’n ‘Julius-oefening’ van niet te lang lullen maar gewoon doen (dat niet-te-lang-lullen is wat overdreven, ik heb er best een tijdje over nagedacht en research gedaan).

Enfin, de proefstook gaat nergens over. Ik stook alleen en rook dus niet, en de temperatuur fluctueert tussen 40ºC en 200ºC, het laatste omdat ik telkens wegloop en de boel dan volledig uit de hand loopt. Ondertussen heb ik me keurig ingeschreven voor het NK palingroken(natuurlijk al voor ik de kast had), en de datum nadert. 1 week van tevoren haal ik 2 kg paling bij Paola, volg ik alle stappen (ik zeg natuurlijk niet welke) en heb ik na een krappe 2 uur mijn eerste 4 pond (wij in de paling spreken over pondjes paling…). Ik laat de boel goed terugkoelen, flleer ze zoals Bella me heeft geleerd en laat ze proeven aan buren en connaiseurs M en F. Ze zijn wild enthousiast, maar ze houden dan ook van me…

3 dagen later herhaal ik de sessie en gaat het een stuk minder voortvarend dan de 1^ste keer. Ik krijg het vuur niet onder controle, het wordt geregeld te warm, en het eindresultaat belandt na het fileren keihard in de vriezer (met kerst eten we palingmousse).

Op de wedstrijddag heb ik slecht geslapen, uurtje of 4, maar dat maakt me scherp. Je mag de Kortenhoefse dijk oprijden vanaf 7:30, snel lossen op je plek en dan wordt je naar een parkeerterrein geleidt en met busjes teruggebracht, maar als ik om 7:45 aansluit ben ik een van de laatsten en zitten mijn buren (de Eveleensjes) al aan het Palingwater.

Ik kan er uren over schrijven; dat de jury zich komt voorstellen, dat ik er zowaar 2 van ken (2 chefs), dat het gezellig is, dat mijn beide ‘rookjes’ erg goed gaan, dat de buren aan beide kanten tevreden zijn over mijn paling, dat het oergezellig is en dat ik volgend jaar weer ga, maar bottom line is dat ik niet beland bij de beste 17, wat betekent dat ik niet door de eerste zicht/knijp-selectie ben gekomen.

De beste 17 (van de 77) zijn dat wel, er is een winnaar, ik meen uit Harderwijk. Eveleens, voorwaar geen kleintje, eindigt met 1 van zijn 4 ingeleverde wedstrijd-palingen als 16^de . Het is een jury-sport dus alles wat ik verder over zeg zou me op een narrige man kunnen doen lijken. Doe ik dus niet.