Tja, en dan gebeurt er waar iedere reziger bang voor is zeker de culinaire, we gaan op de 2^de avond de beste maaltijd eten, met nog 2 dagen te gaan. Life sucks!

Nicole, ik moest 100 turkse lire de neus aanbetalen, zit op de bovenste verdieping van de Tomtom-suites (zelfs het logo is hetzelfde) en heb wederom een waanzinnig uitzicht over de stad. Het Tomtom-hotel ziet er prachtig uit, zo ook de zaak. Omdat ik niet wilde aanbetalen, via een formulier in hoog-Turks, heb ik via de mail bekend gemaakt dat we allemaal chefs zijn en heus wel komen, je snapt…, de rode loper…

Er komen wat amuses, ik heb echt geen idee meer, en een Yasasin brut (T 2012), Turkse bubbels die niet onderdoen voor een Champagne. De sommelier is 4^de van de wereld geworden vorig jaar in een of andere wedstrijd, en weet wat hij doet, dat weten wij namelijk niet!

We starten met een knolselderijsoepje met chips van topinambour, helemaal in balans, waarna steak tartaar met zalmeitjes en dille die gewoon correct is, misschien een beetje saai. Ondertussen zijn we van de bubbels naar het wit met een Selection Narince Emir uit centraal aanatolia (T, 2011). De garnaal met wortel en mandarijn maakt de tartaar volledig goed, klein bordje maar wat een smaak, net zoals de rouget met venkel en saffraan, met een perfecte cuisson.

We zitten aan de keukentafel, vol tegen de glazen zijwand van de keuken aan. In de keuken staan 5 koks op 20 vierkante meter, in de zaal zitten 35 gasten, er is 1 menu, ideaal!we drinken een Kalecik Karesi (T, 2011) die 14 maanden hout heeft gehad en gaan door met bloemkool met hazelnoot en saffraan, heerlijk maar net te gaar wat jammer is.

De daaropvolgende pie met kwartel en eend, rode kool en rozenbottel, is weer geweldig, net zoals de Chateau Skalpak Kirmizi Sek Sarap (T, 2010). Er is een keuze in de hoofdgerechten en onze keuze is om ze allebei te proeven, dus eerst de geweldige gerookte runderwang met linzen en prei, en daarna de net te vette maar wel lekkere lamsbuik met gegrillde ui en hibiscus.

De sweet endings bestaan uit sorbet van biet, het zoveelste gerecht met pompoen en een geweldige warme chocoladecrème. Ook deze chef komt ons een hand geven, met zijn vrouwelijke sous, die niet wil verklappen of ze partners zijn (what does it matter…) en stuurt ons morgen naar een vissersdorpje aan de monding van de Bosporous, best fish in the world. Ben benieuwd, vandaag in ieder geval top gegeten!

(als we beneden op de taxi wachten komt de chef alleen langs, op weg naar zijn brommer, de mevrouw gaat een andere kant op…)