Na een drankje in de Park Hyatt (Shanghai Tower) en een momentje tussen deze en de Jin Mao Tower en de Bottle Opener gaan we richting de Bund.

De Bund is de boulevard langs de rivier in Shanghai, gedomineerd door grote gebouwen aan de ene kant en water aan de andere kant. Tussen alle gebouwen staat het Peace Hotel, waar we for old time’s sake even binnenlopen. 26 jaar geleden sliepen de vrouw en ik hier op onze eerste grote reis, en luisterden we naar dezelfde jazzband (de oudste muzikant is 96 jaar!). Direct naast het Peace Hotel is een ander groot gebouw met daarin l’Atelier van Robuchon, Hakassan, le Bar rouge en Mr & Mrs Bund. Een mooi lijstje, maar waren we maar naar El Willy gegaan!

De binnenkomst is rommelig, de tafel is nog niet klaar, of we willen wachten aan de bar, oh nee de tafel is klaar, oh nee het is niet de goede, oh ja u mag zo verhuizen, oh komt u maar mee maar neem wel je glas mee en laat vooral die heerlijke amuse van tonijnschuim met warm brood staan (een kwartier later krijgen we een nieuwe). We gaan naar de andere tafel, met ons glas en de “oude” Botani (zou 2014 zijn is 2012), die niet mis is maar ook niet fris is (wel mis dus). De sauvignon blanc van Cloudy Bay (NZ, 2016) is wel goed, maar dat istie altijd.

De pissaladière is heerlijk. Een Zuidfrans taartje van gestoofde ui met tomaat, olijf, kappertjes en ansjovis met 3 mooi gegaarde kwarteleitjes in een flinterdun deegbakje. Heerlijk!

De lamsribben zijn perfect gegaard en het aiolischuim ernaast is ook prima. De doperwtjes met zachtgekookt ei zijn helaas op, maar de cassoulet van cepes gaat er ook prima bij.

Als pleister op de wond van de binnenkomst krijgen we een paar extra desserts waaronder hun signature dish, een volledig gegaarde citroen gevuld met een soort roomcrème en citroencurd. Het duurt 3 dagen om het kreng te maken en is geweldig lekker.

Lekker diner, maar waarom was ik nu liever naar El Willy gegaan? Omdat de spirit, de spankel, de liefde die ik hier de vorige keer ervoer, nu volledig ontbrak. Vorige keer kwam ik hier opgetogen en geïnspireerd vandaan, nu weten we niet hoe snel we naar de bovengelegen Bar Rouge moeten gaan, waar de late night gin&tonic en de Partagas D4 me door de jetlag heen proberen te helpen.