Masaharu Morimoto (1955) is een druk baasje. Voor zijn eigen restaurant(s) in Amerika had hij een eigen zaak in Japan en was hij jaren Headchef bij Nobu in New York, Bekend geworden via de TV-serie Iron Chef heeft hij sinds 2001 een restaurant in Philadelphia, waarna New York, Mumbai, Delhi, Boca Raton, Napa Valley, Waikiki en Tokyo*

Vorige week de New York vestiging in de Chelsea Market uitgecheckt, en met succes. Begonnen met de pizza tonijn met ansjovis-aioli en jalapeño peper, en ik weet nu door wie Joop ooit is geïnspireerd, alleen is de pizza bij Le Garage lekkerder. De tartaar van toro (vette tonijnbuik), met wasabi, crème fraiçhe, puree van zeewier, bieslook, avocado en rice crackers met een dashisaus en een Japans jong pruimpje is een belevenis, al is het maar door de presentatie. Rechtop in het ijs staat een plat stuk doorzichtig kunststof en hier zit de tartaar opgesmeerd. Je gaat vervolgens met een ijslepeltje smeren en frutten tot je een lekkere combi hebt…, beetje bedacht, maar wel leuk, hoewel de smaak wat achterblijft. 

Dat is niet het geval bij de Grgich Hills sauvignon blanc uit Napa (USA, 2009), die perfect valt op de White Lilly, cocktail van calpico (soort yakult), shochu (Japanse wodka) en yuzu (citrusvruchtje). We delen de voorgerechten, dus we proeven ook nog de heerlijk pokokuni, ofwel 10 uur gegaarde varkensbuik in congee (rijstepap) met bosui en gefrituurde sweet potato, op smaak gebracht met gedroogde coquilles, en de spicy King krab, gegrilld met tobanjan-aioli (saus van chili en gefermenteerde bonen), tobiko (eitjes van de vliegende vis) en intens smakende micro-koriander. Superlekker ondanks dat het bekant de bek uit brandt…

Max wil persé sushi, dus er komen rollen (maki) met komkommer, tonijn, spicy tonijn, California, tamago (ei) en eicustard (niet veel aan, die laatste).

De hoofgerechten, we drinken ondertussen een Westrey chardonnay uit Oregon (USA, 2008), bestaan uit lekkere kreeft met masala en citroencrème, en kip masala met crispy noodle en groene peper, die niet alleen wat flauw maar ook kurkdroog is en dus teruggaat. De vrouw sluit af met een flourless chocolate cake met gecarameliseerde popcorn en witte chocolademousse, die prima is. Geweldig lekker eten, behalve de kip, aan een retedrukke sushibar, waar 8 koks onafgebroken staan te buffelen. Mooi!