Na een wat teleurstellende middag bij Carme Ruscelleda, en een topavond bij Sagardi, gaan we de volgende avond voor wederom een ster, Moo in het Omm hotel. Onder auspiciën van de broertjes Roca (El cellar de Can Roca, Girona, **), moet het hier niet alleen cool maar ook erg lekker zijn. Voor het eerst in jaren dat ik bij reserveren een creditcard nummer moest geven, met de boodschap dat ze bij een no-show € 20.= in rekening brengen. Het ziet er bij binnenkomst inderdaad ongelooflijk cool uit, de lobby gaat over in de brasserie, die weer naadloos overgaat in de eetzaal. De ontvangst is prima, de tafel prima en het feest vangt aan. De kaart is redelijk uitgebreid en we besluiten, wederom, het menu dégustation te nemen, zodat we zoveel mogelijk verschillende dingen kunnen proeven. Er is verder geen uitleg en op de vraag of ze voor de kinderen iets apart kunnen maken wordt ontkennend geantwoord. De chef kookt namelijk uitsluitend van de kaart, anders is het einde zoek. De kinderen wordt niet gevraagd of ze iets willen drinken, er wordt niet gevraagd wanneer ze hun hoofdgerecht willen, en later zal ook het toetje worden overgeslagen, als we er tenminste niet zelf naar gevraagd hadden. Op de vraag of ik hun menukaart aan mijn giga-collectie mag toevoegen wordt ook ontkennend geantwoord, ze zijn bang dat ze gecopieerd worden!! We gaan beginnen!
Een stukje mousse van ganzenlever met gevriesdroogde bananenschuimpjes, en wat kaasstengeltjes begeleiden het aperitief, wat in ons geval uit een fles Nelin van René Barbier (E, 2004, garnatxa, viognier en pinot noir) bestaat. Het eerste gerechtje is een stukje makreel met bloemkool en een citrusemulsie, waarna wat kokkels met een granité van rode Martini. Hierna volgt een soepje van foie gras met koffie (licht overheersend) met een sorbet van kersen en wat julienne van verse kersen. We gaan door met een coquille met noten, groene asperges en en wat licht-smakeloze notensaus. De Nelin is op en we gaan over op de Milmanda van Torres (E, 2003, chardonnay, de Pulligny Montrachet van Spanje), wat de goedkeuring krijgt van de ontzettend aardige sommelier. Deze, samen met de assistent-maître, maken overigens de avond voor ons, niets dan lof! Het volgende gerecht zijn in wat zuur gemarineerde salmonetes met abrikoos, wortel en snijboon, waarna we vervolgen met een stukje zuiglam met paddestoelen en lavendel. T’is allemaal best! Ondertussen peuzelen de kinderen van een stukje speenvarken, wat werkelijk mooi is, iets wat Isabel ook besteld had, maar wat natuurlijk niet kwam. Tegen de tijd dat mijn lam naar binnen is, komt haar speenvarken, en is de wijn op. Toetjes in 2-en, te weten appelsoep met groene appel en ananasemulsie, waarna een wonderlijk chocoladetoetje van o.a. mojito met een sigaar van chocolade en gerookte room!

Ik probeer zo objectief mogelijk te vertellen wat ons zoal overkomt, maar werd op een gegeven-ment echt kribbig. De ontzettend aardige assistent-maître begreep er alles van, vind de chef ook een lul dat hij niets voor kinderen doet, zag dat we er op een verkeerde avond waren, verweet alles aan Murpy’s law, en had oprechte spijt. “Maar” zij hij, ” ik ben pas 25 en moet ook door!”
Een illussie armer, ondanks dat ik een enorme fan ben van El cellar de can Roca, verlieten we het etablissement, en hebben we op de hoek 2 grote ijsco’s voor de kinderen gekocht.
(klik voor het verhaal van El Cellar de Can Roca op overzicht in de kantlijn, ga een paar bladen terug en klik op 20 april)