Als we ons ergens op hebben verheugd deze trip, behalve op de imposante natuur met al zijn toeters en bellen, dan is het een bezoekje aan Miku in Vancouver. Een Japans restaurant, de naam vermoed al zoiets, met een lichte Pacific-touch, waar we 3 jaar geleden volledig uit onze plaat zijn gegaan. Ondanks dat we deze keer met zijn 4-en in plaats van 2-en zijn gaan we weer voor zitten-aan-de-bar en vermijden daarmee het gekwetter van 14 Aziatische vrouwen in de zaal, en de bar is immers where the action is. Nou, de action valt wat tegen want het is de eerste dag van de über-vriendelijke Paul die op alles positief reageert maar een uur weg is als hij een fles wijn moet zoeken. Het maakt allemaal niets uit, we genieten wederom van de edamame (zie boven), de battered shrimps en de bizar lekkere spruitjes.

Hoofddoel van de lunch is de kennismaking van onze kinderen met de salmon oshi sushi, de geperste rijstblokjes met wat zalm er tussen en erop, afgemaakt met miku sauce die nog even wordt gebrand.

Hij valt goed, een stuk beter dan de red wave roll van garnaal en avocado, samen met rijst gerold in tonijn en masatake sauce. Vader laat zich nog even langs de kassa trekken met 8 nigiri’s van toro (het vetste deel van de tonijn-buik) and we’re of for another shopping expedition.

De dochter wil nog een keer naar de Victoria’s Secret (en de vrouw naar de Roots).

Miku | 200 Granville street | Vancouver

(let op, het zit in gebouw 200 Granville street maar helemaal aan de linker-zijkant, uitkijken op het Canada Place)