Na de ervaring van 2 dagen geleden bij Silk zijn we terug bij het andere restaurant van Mario Lohninger’s Cocoon Club, Micro. Coole tent waar we door de langste transseksueel die ik ooit heb gezien naar de tafel worden gebracht. Onze gasten, Harmen en Marjolein van der Pol komen wat later, terwijl wij ondertussen de ogen uitkijken. Mario verwachtte ons al en stelt voor “iets” voor ons te maken, wat later het uitgebreide tasting-menu blijkt te zijn. We bestellen wat wijn, Albariño Vegas de Padrinan (E, 2004) en krijgen een amuse van Ziegenkäse met salsa verde, en nog een van Büseman krab (?) met een sorbet van appel. Eerste gerechtje is een Japanse houtmakreel met appelrettich, miso-ponzusaus en druiven-tofu mosterd. De muziek knalt hier ondertussen met +100 decibel uit de speakers, het is hier redelijk hip, dus ik versta af en toe totaal niet wat ik eet. Lekker is het wel! Door met een wat saaie sferificatie van mozarella met baby basilicum en olijfolie, waarna een super gecarameliseerde coquille met King crab, tomaat-koriandersaus en baby inktvis. We stappen over op een chardonnay uit Washington State van Colombia Crest (USA, 2003) en gaan door met gestoomde biologische zalm met appel, rozemarijn, puree van pastinaak en bieslooksaus. Er komen steeds meer mensen en er worden vast wat tafels op de dansvloer afgebroken. De angelotti (gevulde pasta) met selderijmousse en schuim van truffel fietst erin, en de foie gras met geglaceerde kwets, sinaasappelschil, ganzeleversaus en Tahiti vanille staat al weer voor ons neus. Mario komt een seconde langs met een glaasje Beerenauslese, en de helft van de tafel wil de hele nacht blijven dansen. De ober schenkt een glaasje Valserrano Crianza van Marquesa (E, 2002), terwijl wij eten van de gestoofde runderwang met meiknol, Tahiti vanille en jonge bieslook. Bij de toetjes besteld Harmen een fles Grains de Joy uit de Gascogne (F, 2005) terwijl wij genieten van gelei van bloedsinaasappel met biscuit van chocolade, chocolade mousse, en een bonbon van mandarijn en Mandarine Napoleon. En dan maakt Mario een kleine inschattingsfout, hij komt nog even door met 5 (!) verschillende crème brulée’s. Hartstikke lief, maar echt teveel, dus die gaan allen na een klein lepeltje retour (chocolade, groene thee, vanille, pistache en rode bonen). We verlaten het etablissement, er zijn ondertussen in de hele club een mannetje of 1000 binnen en nog 200 in de rij, maar we zijn gesloopt. Een dagje beurs en en avondje eten/loungen/chillen gaat je niet in de koude kleren zitten. We ontwaren nog een mevrouw op een brancard bij de deur, schijnt normaal te zijn, en taaien af. Mooie avond.