En dan was daar vriend Michiel die ineens 40 werd. Als een zieke kip had ik hem aan de telefoon, grieperig en halverwege de snelweg toch maar weer omgedraaid en naar zijn mandje gegaan. Dan maar een dagje zonder de chef in Visaandeschelde… Toch lullig dus gaan Ferry en ik afgelopen maandag in het geniep naar het pittoreske Rumpt en daar loopt onze vriend op kousenvoeten door het huis. De verassing is groot, het plezier nog groter, en ziek of niet, als zijn ouders ook nog binnenkomen hangen we ons met de patiënt rond de tafel en improviseert Saskia lekker eten (prima pizza’tjes, die van Dr. Oetker…). 

Er wordt nog een carpaccio ingevlogen van een nabij gelegen restaurant, Giel rukt nog een Toques & Clocher open (let op de tenaamstelling) en we sluiten ad met een stukje appeltaart. 11 uur sharp dropt Ferry me weer voor de deur en maak ik me op voor weer een dagje sjouwen.