Hoe werkt het eigenlijk in het métier…? Je hebt 11 jaar een eigen zaak, van jongste pikkie in de Kersentuin opgeklommen tot 2-sterrenchef in Ouderkerk, je wil goed-beter-best dus je bemoeit je met meerdere ondernemingen, wordt daar partner in, het gaat goed, nog een zaak, nog en zaak, het gaat nog steeds goed, en dan stort de financiële markt in elkaar. Reddingswerkzaamheden hebben prioriteit, ondanks dat je niet kunt slapen van de ideeën en de ambitie, zorgen stapelen zich op, maar je gaat door. En niet alleen met koken, je gaat je ook nog eens bewijzen richting het hoogst haalbare podium, dat van SVH-meesterkok. Sterren stralen, of niet, Gault Millau punten stijgen of dalen, je zit wel of niet bij de top 25 van de Lekker, om over Special Bite, Iens en wat dies meer zij nog maar niet te spreken, maar de SVH titel is voor life. Die krijg je dus niet zo maar! Gisteren was mijn vriend Ron aan de beurt om na een pittig examen, afgenomen door Andre van Doorn en “meneer” Cees Helder de versierselen omgehangen te krijgen. Keihard werken, 6 zaken culinair runnen, nieuwe kaarten wisselen elkaar af, evenementen stapelen zich op, maar er is ’s nachts altijd nog tijd om nog “even” Meesterkok te worden…….

Chapeau voor de man uit Hoorn die  niet de analen in wil gaan als “Ron van Palazzo” maar als “de man die gewoon best lekker kan koken, prima in de pannen kan roeren”, zijn eigen woorden overigens, hij kan meer dan dat. En als hij dan een feestje viert, achter zijn “eigen” Paardenburg, eten we gewoon met zijn allen een prima hamburgertje, hangt er een speenvarken aan het spit en zijn er bitterballen. Doe maar gewoon!