Als je kijkt naar 2 jaar geleden is er niets veranderd in Mas Lazuli. De locatie is nog steeds even betoverend, het eten smakelijk, en de bediening niet op orde!
Als we stipt om 21.00 uur arriveren is de zaak, althans het terras, redelijk vol en besluiten we geen gebruik te maken van het mini-tafeltje naast de grote groep uitbundige Nederlanders, maar op het drink-terras te wachten tot er een rustiger en grotere tafel vrijkomt. De GT’s komen, en de eerste tafel vertrekt pas na een klein uur. Eigen schuld! (als je dan denkt dat er meteen iemand de vrijgekomen tafel gaat schoonmaken en opdekken dan heb je het mis, dus gaan we na een kwartiertje maar zitten)
De kaart komt, de wijnkaart komt, een mannetje met een spons komt voor de tafel, er komt een broodje, er komen waterglazen, er komt een fles water, er komt een wijnkoeler, er komt een fles wijn, er komt een kurkentrekker… je merkt het al, het duurt evenals de vorige keren uren.
1 maître, 2 man bediening, een receptionist die bijspringt, en 6 tafels waarvan 4 aan het dessert.
De salmorejo, koude tomatensoep, wordt deze keer als amuse geserveerd, dus zonder gamba, maar is wederom geweldig!
Mijn voorgerecht is een coca (zuid-frans pannekoekje van kikkererwtenmeel) met daarop een uiencompôte en daarop inktvis, en ernaast een hele lichte currysaus en een mooie “groene” olijfolie. Verschrikkelijk lekker, ik kan niet anders zeggen, echt top!
Het hoofdgerecht, een combinatie van lamsvlees, is ook goed. Het ribbetje is goed gegaard, er zit een stukje zacht en lang gegaard vlees bij, ook mooi. Naast dit alles ligt een soort gehaktbal, die na inspectie blijkt te bestaan uit een soort pulled lamb waar de rozemarijn in overheerst. Onder het vlees ligt een soort pastilla gevuld met ik vermoed dezelfde vulling als de bal. Het garnituur is wat karig en bestaat uit 3 halve gegrilde uitjes, die wel weer heel lekker zijn. We slaan de desserts over.
Het is een prachtige plek en ze maken lekker eten, maar meer dan 1 keer per jaar zit er niet in en dat is puur vanwege de service.