Onontdekte parel net buiten de grachtengrodel van de hoofdstad is restaurant Marius. Soort huiskamer restaurant, één menu van de dag met enkele escapes en een mooie wijnkaart. Chef-patron Kees Elfring komt eerst bij je aan tafel en begint met de woorden:”ik doe elke dag boodschappen, net als thuis” waarna hij je de kaart, een handgeschreven A-4’tje overhandigt. Vriend Martijn gaat voor de vitello tonato, een dikke plak briljant gegaarde kalfssucade, nog een tikkie warm, met daarbij een tonijnsaus, perfect in balans, en ik neem de lamstong met sauce gribiche (mayo-achtige saus met stukjes ui en een zuurtje…) i.p.v. harderfilet uit de oven. Te lekker, eten zoals eten moet smaken.

  

Ik ben aan het water, een heerlijke Pellegrino, Martijn kiest voor de Château de Beaucastel, een witte Chateau-Neuf-du-Pape, die per half uur verandert in de karaf (hij wordt wat oxidatief, maar daardoor niet minder). Tussengerecht is ook weer meesterlijk, rode mul met langoustine in een bouride van pulpo met een warme tomatensalade, en het pièce is perfect geroosterd Schots runderribstuk met linzen, doperwten en piperade (combinatie van paprika, tomaat, ui en knoflook). Geen schuimpjes, mousses, kidde’s, moleculair gedoe, geen servies van Coquet, no nothing, gewoon ontzettend lekker eten. We besluiten met prachtige rauwmelkse boerenkazen van Kef, en thee van Betjeman en Barton. Alles ademt kwaliteit, zelfs het geimproviseerde terrasje aan de achterkant. Kwaliteit voor leven….!
  

(wees er snel bij, Kees gaat verhuizen, paar huizen verder, met aanpalend café Worst. Wordt vast net zo goed/leuk, maar toch ook weer anders. Adresgegevens in de kantlijn).