Bij toeval word ik vorige week geknipt door de ‘chief-barber’ in Victoria, bij toeval is het een foodie, en totaal niet toevallig staat Marilena bovenaan zijn lijstje. Als we binnenkomen (we hebben de dag doorgebracht in het lokale rugby-stadion, dus rond 6-en zijn we ‘ready to hit the table’) is het al aardig druk en voor het eerst in 3 maanden heb ik het idee dat we in een echt restaurant binnenkomen. Groot, ruim, mooie kleuren, goede bubbel, hoop personeel, het ruikt lekker, enfin, net echt!

Een van de 3 hostessen neemt ons mee naar de patio buiten, “toch liever binnen, geen probleem, ik heb alleen de tafel over 2,5 uur weer nodig”. Het blijkt dat we aan 1½ uur genoeg hebben! Alles kan hier, iedereen is aardig, zo ook onze Errin die er gedurende ons bezoek voor zorgt dat het ons aan niets ontbreekt maar ondertussen ook verteld waar we wel en niet op het eiland moeten zijn, over beren, over cougars, over hiken, en ook weer waar we nog meer moeten eten…

We starten met wat oesters van de east-coast, niet ‘fat and milky’ zoals die MTF-ers onderlaatst van Quadra Island, maar helemaal top, en met een mignonette met flink peper. Heerlijk!

De Tsunami, gekke naam voor een gerecht, bestaat uit hamachi waar de blowtorch even overheen is geweest, met jalapeño, gember en citrus-ponzu. De laatste is echt superlekker maar om een gerecht nu tsunami, ik neem aan van smaken, te noemen omdat er een plakje peper opzit? De yellowfin tonijntartaar met gember-dressing, avocado, Japanse peer, pijnboompitten en taro-chips is onberispelijk en erg lekker. De chips verdienen een extra punt, want wat vaak als een soort stelpost wordt gezien is hier heerlijk krokant, dun en op smaak.

In orde zijn ook de ‘crispy Marilena taco’s’ met kreeft, maar gek veel verder dan ‘lekker’ komen we niet. Als je je ogen dicht doet (beproefde test) en je denkt ‘wat proef ik nu’ is het gewoon lekker maar is de kreeftensmaak niet echt aanwezig.

Jumbo shrimps à la plancha, met blistered shishito peppers, garlic aioli (aioli dus…), Espelette en citroen. Top! Kraakverse dus inderdaad krakende garnalen, goed op smaak, de shishito’s zijn een soort pimentos de padron, klein pitje van de Espelette en de knoflook, heerlijk. Het bijgeleverde witbrood is zo mogelijk nog lekkerder en zorgt ervoor dat het laatste beetje saus en gaarvocht ook mee naar binnen gaat.

De gegrilde oktopus met een sofrito (tomatensaus) met ndjua (zachte Italiaanse worst die wat aan de Mallorquinse sobresada doet denken), en braised ‘gigante beans’ is alleen voor de baas want de vrouw is niet van de okto. Jammer voor haar, en het kost mij de laatste gamba, maar het is heerlijk.

Pièce de la resistance is de gegrilde kreeft uit Novia Scottia, met een citrus beurre blanc. Perfect gegaard, helemaal schoongemaakt (inclusief de elleboogjes en de scharen) en teruggelegd in de halve schalen. Top, alleen is de citrus beurre blanc gemaakt van kaas…! Volgens Isabel is het zelfs blauwe kaas, volgens mij gewoon kaas, maar navraag leert dat dat niet waar is, dus het moet de boter zijn. Het is ons al eerder opgevallen dat de Canadese boter na 3 dagen in de ijskast ranzig is maar dat is dus gewoon de smaak. Gek genoeg smaakt de boter koud minder cheesy, er zat boter bij dat lekkere brood, maar warm dus naar kaas. Jammer!

Het mag de pret niet drukken, we hebben een heerlijke anderhalf uur waarin Isabel eindelijk een paar glazen Burrowing Owl (Canadese sauvignon blanc) kan drinken, Errin ons het kleding-protocol van de medewerkers uitlegt (iedereen behave het management moet op bruine schoenen lopen, ik houd ervan) en we ‘en generale’ heel erg lekker eten

Marilena Cafe & Raw Bar|1525 Douglas St|Victoria|Canada