Lyrisch was ik 3 jaar geleden toen ik, na een goede tip van een toenmalige zakenpartner, voor de eerste keer bij Madeleine at. En hoe bang was ik toen ik een jaar later terugging: “kan nooit zo top zijn als de eerste keer”. Wat denk je, het was nog leuker (Madeleine 1ste keer, Madeleine 2de keer). Afgelopen Koningsdag ben ik er voor het laatst geweest om af te halen, “neem je eigen pan mee” was de opdracht en ook dit was super, dus toen ik de tip kreeg van vriend Giphart dat hij daar ging koken was ik direct te porren.
Ik kon zijn kooksessie niet direct terugvinden op de site van Madeleine, maar wel de volledige take-away menukaart waar ik dan ook fors uit heb besteld. Meteen maar een waarschuwing, je moet minimaal 10 jaar in Utrecht wonen of ongelooflijk geluk hebben want er is slechts 1 weg om met de auto voor de deur te komen, en die heb ik afgelopen vrijdag goddank niet gevonden (op dat goddank kom ik zo nog even terug).
4 grote zakken staan er voor me klaar die ik braaf, nadat ik tot 3 keer toe de aangeboden hulp wegwuif, het Domplein over sleep, maar de inhoud maakt alles goed;
We beginnen met oeuf mayonaise, 6 halve eitjes, wat frisse kropsla en een spuitzakje verse mayo, een briochebroodje gevuld met krabsalade en een salade met gerookte zalm met uitstekend brood.
Ik schuif nog 2 niet-bestelde coquilles in de oven (kado’tje) en het is allemaal even lekker.
De pizza tonijn, krokante bodem, plakjes tonijn, bosui-kappertjes-bieslook-vinaigrette-sesamzaadjes-saus) ga ik totaal vergeten in de strijd maar eten we de volgende dag bij de borrel en is dan nog steeds superlekker. Uit de oven komen schorseneren, poulet noir,
en kikkerbillen Madeleine (nog een kado’tje) in mooie Spaanse schalen die je erbij krijgt/koopt (kunnen retour) en de geur van vooral knoflook dringt zich als een warme rijke vriend door de keuken. Het is allemaal lekker, het enige wat mist is de aanwezigheid van Mette (zie de eerdere posts op mijn blog).
Er is dessert, natuurlijk de madeleines, maar ook chocolademousse met hazelnoten, en superlekkere, in huis gemaakte, citroenmeringuetaartjes. Topavond!
Waarom dank ik nu God terwijl ik over het Domplein loop? Omdat ik mijn auto geparkeerd heb, vlak voordat je gefotografeerd èn beboet wordt, voor het Utregs Wijnhuis (Achter de Dom 8) waar ik toch even naar binnen moet. Buiten een paar Bourgogne toppers en een fles Beaujolais van Domaine Lapierre valt mijn oog op de Musar Jeune. Ik ken Musar uit Libanon, mijn favoriet vroeger in mijn Bar & Grill, maar niet de Musar Jeune. Anderhalf jaar oud, 3 maanden op eiken, de zelfde avond super bij de kip, goddank dus!
bestellen kan op www.madeleine-utrecht.nl