Aan de Aegeïsche zee is het goed toeven kan ik je vertellen. Na een middagje op een steiger zo’n meter of 4 boven het water, ideaal want je kunt je zo van je bedje in het water laten storten, maken we ons op voor het eerste en enige sterrendiner van de week. Het is de laatste dag van Lucas Rive (De Bokkedoorns**), die hier net 5 dagen gekookt heeft. Buiten lekker eten is het dus goed opletten en luisteren, de do’s en de don’ts onthouden, want over 2 dagen zijn wij aan de beurt. Wat zeg ik, we beginnen vandaag al met de mise en place. Rond 8-en gaan we aan tafel in Le jardin de Printemps, het Franse restaurant van Gloria, en “we” zijn Ron en de vrouw en kinderen van Lucas. Eerste gerechtje is een salade van King krab met wat gemarineerde zalm en een vichysoisse van aardappel. Helemaal lekker gerechtje, en de Chablis van Michel Laroche (F, 2008) gaat er prima bij. Door met en stukje gebakken zeebaars met specerijen, wat crème van aubergine, zoetzuur van paprika en pesto van pijnboompitten. Perfecte cuisson en zachte smaken, en een glas R rosé van Sevilen (T, 2008). We hebben die ochtend de wijnen bij Ron’s menu uitgezocht en Sevilen scoorde daarin vrij hoog!
Geroosterde gamba’s met Japanse peperbesjes, hoisin en tempura van zeewier is volgens de chef het moeilijkste gerecht van de avond, vanwege de wisselende kwaliteit van de ingrediënten, maar daar merken we niks van. Mooie cuisson ook weer, lichte tinteling van de peperbesjes, doet een beetje aan sechuan-pepers denken maar dan wat minder heftig, en een briljant tempura’tje! Na de Riesling van Hügel (F, 2007) zitten we ineens aan de champagne, Mumm cordon rouge, niet echt het idee van de chef, maar meer van de over-ijverige F&B manager die weet wat zijn gasten willen (wijnarrangement……). Enfin, hij gaat er prima in, wat ook geldt voor de octopus met appel, gerookte paling, kreeft en crème van ganzenlever. Ik vind het allemaal knap, in een land waar tomaten en schapenvlees het menu domineert, ga der maar aan staan. Pièce, het gaat als een dolle, de bediening trekt de borden weg zo gauw je de laatste hap naar binnen hebt (lokaal gebruik), is ossenhaas met coulis van zomertruffel en rode wijn saus. Natuurlijk kan het spannender, maar we zijn in Turkije, en dan ook nog es in de provincie, ik vind het knap! De Egeo cabernet sauvignon-merlot van Kavakdhere (T, 2007) is er zo lekker bij dat we er op doorgaan. Dus bij de marbré van roggebrood en geitenkaas met bouillon van komkommer geen Pouilly Fumé van Pascal Jolivet, maar lekker rood door. Het huis Kavakdhere komt nog een keer terug bij het toetje, met de Pembe Köpük, een mousserende rosé die wij volgende week ook gaan gebruiken. Toetje is ook weer top, cruesli van amandelyoghurt met gemarineerde vruchtjes en parfait van dragon. Het zit er op voor de chef, nog 1 dagje aan het strand en dan mag hij naar huis en zijn wij aan de beurt. Mooie avond!!
