30 jaar geleden was ik hier met de vrouw, toen nog de vriendin, na een moordende autotocht met veel pech. Arrivée om 15:00 en een wilde middag in het vooruitzicht werd arrivée om 20:00, direct aan tafel en uitgeput naar bed (het is allemaal goed gekomen). Eten en slapen in het pittoreske Pulligny-Montrachet, het was okay!

Een paar jaar later ging de ster eraf in Le Montrachet en hoorde ik minder goede berichten van passanten. Duur…, slechte service…, niet lekker, en een veel te dure wijnkaart! De vriendin van de schoonmoeder van de DF woont er tegenover en zegt dat het goed is, dus gaan we het probberen en ze heeft gelijk.

De kamers zijn uitermate verzorgd, lekker ruim en in prijs een lachertje in vergelijking met Lyon of Parijs. De bar is ook prima, met veel “open” Bourgognes, een aardige meneer en een schaal met amuses waaronder een prima gougère (leeg kaasoesje). We gaan aan tafel in een mega-eetzaal die zich later voor de helft vult terwijl het voorstuk leeg blijft. Geen wilde avond, de woensdag in het naseizoen, en daarom gaan ze ook over 2 weken tot eind januari dicht. Er komt een Pulligny-Montrachet “uit het dorp”, dus geen Grand Cru, van Jean Pascal et Fils (F, 2018) die superlekker is en voor € 65 prima te doen is (natuurlijk weet ik dat dat geld is, maar niet voor deze wijn) en we nemen het “grote” menu.

Eerste gerecht is krabvlees dat tot een soort zachte kroket is gevormd en daarna gedoopt is in kreeftengelei, met wat zachte knolselderij en dopjes van mango en avocado. Lekker.

De gebakken foie gras met “pot au feu” van groentetjes in een stevige bouillon ziet er best gek uit zo in dat vocht maar is eigenlijk heel lekker. Geen vette of vooral zoete saus, gewoon een mooie bouillon.

De griet “cuit nacré” (parelmoer-gepocheerd) komt met een zachte wafel van bloemkool en lokaal-Franse “caviar de Neuvic”. De wafel zit vol met lekkere crème wat het gemis van een saus een beetje weghaalt, maar toch voelt het naakt. De smaak is overigens top, evenals de cuisson van de vis (zie boven).

We gaan weg uit het dorp, een dorp verderop zeg maar, met een Meursault “sous la velle” van domaine Rougeot (F 20216) die geweldig is, wat ook geldt voor de Bresse kip, perfect gegaard (heeeel licht roze in het hart), de poten apart gekonfijt, met wat schuim van en gnocchi met kastanje. De saus is een klassieke mooie diepe ingekookte kippenjus.

Kaas, want when in France, waarna nog een citroencrème en -schuim met gin om de boel op te frissen.

Het daarna aangeboden mega chocolade dessert mist de diepe smaken die we eerder wel bij de krab, de bloemkoolcrème en de kippensaus hadden en laten we na 3 happen staan, teveel en niet lekker genoeg om buikpijn te riskeren.

We slepen ons naar boven, morgen gaan we richting ons eerste hoogtepunt van deze trip!

Le Montrachet | 10 place du Pasquier | Pulligny Montrachet