Als ik een paar weken van tevoren in de rode bijbel kijk of er wat te beleven valt in Orléans kom ik direct bij Le Lièvre Gourmand, zowaar een ster, en 200 meter van onze kleine jongen vandaan. De reservering gaat prima, veel heen en weer, 2 keer bevestigen en iedere keer weer de vraag of we vooral op tijd willen komen…
Nou, op tijd zijn we, dat is my middle name, dus klokke 8 staan we voor de deur en worden we langs een soort cantina naar boven geleid. De chef staat in de hal van het prachtige pand en als ik vraag of hij meerdere restaurants huisvest zegt hij dat ik rustig af moet wachten… De hele bovenverdieping is een soort lounge, we krijgen direct 3 amuses en wachten even op een fles wijn. We zijn het 2de setje gasten en binnen 10 minuten zit de tent vol. Zoals je bij andere zaken vaak een soort slot-tijd hebt omdat ze dan elke tafel met alle egards kunnen laten binnenkomen bestellen ze hier iedereen om 20:00 zodat ze daarna in een keer de riedel van het menu kunnen afdraaien. Banqueting in optima forma!
We gaan inderdaad om beurten naar beneden, langs de indrukwekkend verzameling rode gidsen, de cantina in, alwaar de ‘service’ begint. We zijn gegaan voor het ‘menu degustation’ waarin de chef beloofd alles te laten zien wat hij kan. Als je uit hetzelfde menu een kleinere optie van 3 of 4 gangen kiest krijg je tussen de gangen ineens een gang minder maar dat valt totaal niet op omdat het tempo sowieso moordend is.
We stappen na de Saint Joseph van Domaine Pichon(F, 2020) over op een witte Château de Pibarnon uit Bandol (F) en starten met St Jacques (1) met mirin en nashi (Japanse appelpeer). De angst van Isabel dat een ‘menu degustation’ veel te veel is wordt meteen ontkracht door de kleine portionering.
De gegrilde zalmforel teriyaki is lekker maar bijna niet te proeven zo klein is ook deze portie.
De panna cotta van zee-egel met haddock is wel goed te proeven maar dan heb ik het vooral over de laatste. De haddock, wat in dit geval staat voor gerookte schelvis, blaast de zee-egel totaal uit het kommetje. De gyoza van kreeft met saus van corail (kreeftenmerg, eitjes in wording van de vrouwelijke kreeft) is superlekker alleen is het jammer dat de bovenkant van de gyoza, waar ze is dichtgevouwen, niet voldoende garing heeft gehad en keihard is. Het krokante wat de gestoomde gyoza normaal van het bakken-op-1-kant heeft zit nu aan de geribbelde sluiting aan de bovenkant. De smaak is wel goed.
De panang kip curry met o.a. kippenhart en koriander is een vreemde kip in de bijt (zie boven). De smaak is lekker, en ook het bijgeleverde chili-condiment is lekker (en best scherp) maar het past totaal niet in het menu. Het stukje runderfilet met wat hachée, op ‘satay’ (een soort pindaspread) is lekker maar ook weer pieperdepiep, van de aangekondigde cecina (gezouten en gedroogd rundvlees) ontbreekt elk spoor.
De fromage is dik voor elkaar, en dat mag ook best want tot nu toe hebben we een soort amuse-maaltijd gehad. Als we de kelner vragen of hij misschien Engels spreekt en hij aan zoon en vriendin kan uitleggen welke kazen hij heeft antwoord hij snibbig dat Stilton en Cantal in het Engels ook Stilton en Cantal heten, excuse moi…
De griesmeel met passievrucht en kokos is prima,
van de chocolade, formaat bonbon, heb ik geen herinnering meer. Ondanks dat we geen koffie nemen krijgen we wel 3 prima petit-fours, dat dan weer wel. De collega van de snibbige meneer, een correcte maar niet overmatig vriendelijke mevrouw, geeft ons een zakje financiers (kleine 1-haps amandelcake) mee, 2 terwijl we met zijn 4-en zijn, die de volgende dag in Parijs niet gaar blijken te zijn.
Tja, wat moet ik ervan zeggen… Chef Tristan Robreau kan lekker koken, heeft veel gereisd lees ik op zijn site, maar daardoor is het menu een beetje bij elkaar geraapt, er ontbreekt een lijn behalve die van dat het allemaal vooral niet teveel moet zijn. Als ik het tegen het diner van de dag ervoor bij Le Toqué aanzet, een simpele 3 lekkere gangen aan de rivier met prima wijn, lieve mensen en voor minder dan de helft…, tja!
Le Lièvre Gourmand | 28 quai du Châtelet | Orléans | France
Hoi Julius,
Ben dan zo nieuwsgierig wat je hier nou voor moest betalen.
Laatst geluncht met zijn drietjes in een voorheen één van onze favoriete restaurants, alles was lekker en de amuses zijn altijd top maar één gang bestond uit boerenkoolblaadjes op drie verschillende manieren bereidt. Best lekker maar we hadden wel zoiets van, boerenkoolblaadjes ?
Wij kiezen altijd voor het verrassingsmenu wat altijd heel goed is en ook allemaal kleine porties zijn maar de rekening was best groot, voor het eerst hadden we nee, deze slaan we voor een tijdje over. Uit eten moet wel leuk zijn en dat je met een blij en voldaan gevoel de deur uit gaat. Begrijp helemaal dat de restaurants het heel zwaar hebben gehad maar je moet niet je klanten wegjagen . Jammer !