Ik mis Le Garage nog regelmatig. Niet dat ik elke week ging maar toch wel een paar keer per jaar, daarbij kwam ik Joop en ook maître en latere eigenaar Erwin vaak privé tegen. Enfin, het is niet meer, een neergang die de dood van Joop en daarna Covid nog eens even versnelde. Ontzettend jammer.
Erwin heeft na de sluiting even bijgeklust bij Paardenburg in Ouderkerk maar heeft ondertussen een nieuwe ‘maison’ gevonden in Bisous aan de Albert Cuypstraat in Amsterdam. Een hysterisch-rood ingericht restaurant van 2 jonge ondernemers die hun roots, althans een van hen, hebben liggen in een klassieke zaak in Zeeland. De overeenkomsten met Le Garage zijn er twee; 1) de kleur rood en 2) het feit dat je net zo op elkaar zit as in the old days.
Lang verhaal kort, Erwin heeft 2 oude chefs weten te strikken (Pieter Daamen en chef Ewout van de Brasserie van Baerle) èn, niet geheel onbelangrijk, het oude adressenbestand van Le Garage aangeschreven om 2 avonden te komen eten (4 & 11 november, beiden stijf uitverkocht). Het is op 4 november een feest van herkenning in de bont-gekleurde pijpenla. Een beroemde architect staat sigaretjes te roken op de stoep, een oud-model zit al op de bank, geflankeerd door een culinair journalist. Er zit een chef aan de bar en ik zit naast een mij al ruim 50 jaar bekende schoenenontwerper. Er staat grillworst van Louman op tafel en er ligt een menukaartje vol met schrijffouten, behalve bij een getal onderaan waarvan ik nog even denk dat het het huisnummer is. Dat is niet zo!
Het menu ligt niet in lijn met wat ze hier normaal serveren (bij Bisous veel vis want Zeeland, en een beetje vlees lees ik op hun site) en start met zalm met wat sesamolie, wat op het menu wordt aangeduid als tonijn façon Nou (moet Nobu zijn) hahaha.
Pièce is kip, superbe gegaard, met een fijne saus, wat puree en wortel.
Er is ook superlekkere kaas (van Betty), maar dan moeten wel eerst de deuren dicht want anders waait het van het bord.
Toe is er een gepocheerde peer met marsala en crème fraîche.
Ik kan er een heel verhaal van maken maar what you see is what you get. Alles is lekker maar we komen vooral voor de beleving, en die duurt exact 1 uur en 25 minuten, dus we moeten het hebben van de kwaliteit en niet van de kwantiteit. We lachen nog wat na in de auto maar genieten ook nog een beetje na van het oude Garage-gevoel. Leuke gasten, iedereen heeft zich goed aangekleed, zien en gezien worden, tikkie swingend, volgende keer kijken of Bisous dat ook waarmaakt.
Bisous ‘come home in glamour’