Finallement, Le Club 55, ik ben er nog nooit geweest, terwijl ze sinds 1955 bestaan! Ik stel me een giga terras voor, met plastic vrouwen en rijke patsers, veel herrie, keiharde disco en double magnums die door arrogante kelners heen weer worden gerend…

Niets van dat alles! Wel een groot terras hoewel dat niet opvalt, maar een gezellig gekwek en geen muziek. Super goede en vooral aardige bediening en de enige magnum wijn die we zien, een Domaine de Pascati, staat op onze eigen tafel en is vrij snel weer leeg hahaha.

Toptent dus, met een menukaart waar weinig in fout kan gaan. We bestellen de crudité met eieren en ansjovis-mayo, wat bestaat uit een grote kurken schaal met 8 soorten groente , wat gekookte eieren en een kom ansjovisprut, je moet het allemaal zelf maken! It looks like shit maar het is superlekker. Er komt getoast desembrood bij wat razendsnel wordt aangevuld als ze zien dat het op is.

Verder delen we een soort uientaart-achtige quiche, toast met anchoïade, en gefrituurde visjes met aioli. Allemaal lekker en ongevaarlijk (er kan niets aan fout als je maar goede ingrediënten gebruikt).

Ik deel een steak tartaar met mijn vriend Ferry, die met superlekkere aardappeltjes komen, en ik laat me in een fles stevige niet-oxidatieve witte wijn lullen, de O’ Putaing van La Vendange Oublié. Hartstikke oxidatief!

De rode Bandol, Bunan van Domaine des Costes (F, 2019) is een eye-opener, sodebille wat lekker, en nemen we mee naar het ‘lounge-gedeelte’ aan het strand, waar we ondertussen allemaal gezellige Duitse vrienden hebben gemaakt, ja, ze bestaan… We moeten aan het werk…, rosé proeven bij Domaine Tropez, en dat is geen schrijffout, via Gilles dus we kunnen moeilijk afbellen, we zitten hier zo lekker…

Ik moet afrekenen aan de balie bij la patronne, de zus, terwijl le patron, de broer dus, de tafelindeling voor de avond maakt. Mooi!

Le Club 55|43 Boulevard Patch|Ramatuelle|F