De tweede dag in Parijs brengen we door met fotograaf Friso op een paar markten die op woensdagochtend rond de klok van 10-11 nog volledig zijn uitgestorven (o.a. rue Mouffetard), het hoogtepunt van de ochtend beleven we tijdens de aankoop van een siliconen cakevorm…

We doen nog een foto’tje bij een slagersvriend van Alain in de Marché St Germain waar ik een mooie ribeye scoor, en terwijl Parijs de straat opgaat om te demonstreren tegen de verhoging van de pensioenleeftijd (van 62 naar 64, en 42 dienstjaren) worstelen wij ons naar een van de oer-bistro’s van de stad, l’Ami Jean.

We zijn bijna een uur te laat als we de uitpuilende bistro binnenvallen. De tafel is allang weggegeven en mijn naam is doorgestreept in het dikke boek, maar als ik erop wijs dat ik wel helemaal bovenaan sta is dit probleem binnen 3 minuten opgelost. We persen ons aan een piepklein tafeltje en horen om ons heen 7 talen, de enige die native French spreekt is de serveerster, maar who cares…

Bistro-eten, wederom, iets minder verfijnd dan gisteren bij Septime, maar de plak geconfijte foie gras met schuim van foie, gerookte paling en artisjok is super.

 Pièce is gekonfijte en daarna gegrilde kalfswang met cavolo nero, ook weer superlekker en dan ga ik in de fout…

Ze hebben een riz au lait, en dan ook meteen de “riz au lait de l’ami Jean”. Het vlees is zwak, niets menselijks is me vreemd… Ik had ‘m al zien langskomen, zo’n grote kom met een houten lepel erin, houd me vast…

Er komen gesuikerde nootjes naast, en wat karamelschuim uit de kidde. In de trant van ‘als je het doet moet je het goed doen’ is dit ultiem. J. Christ wat lekker… Het maakt de tocht naar huis een beetje goed (de demonstraties veranderen in rellen, we doen 3,5 uur over 7,7 km).

l’Ami Jean|27 rue Malar|Parijs (7)|F