De tocht naar Rome is lichtelijk geïmproviseerd, we zouden eigenlijk tot maandag in Porto Ercole blijven, maar een hotelletje is snel geregeld. Maar waar gaan we nu eten….? Op een zondagavond? De Guide Michelin biedt geen oplossingen en uiteindelijk vindt ik op de site van Zagat iets wat open is, met een waanzinnig uitzicht èn een pianobar. Na de pianobar van gisteren zijn we wel weer toe aan een stukje muziek. La Terrazza. We komen uit bij het Eden hotel*****, om de hoek van de Via Veneto, hier gebeurt het. Lift naar de 6de étage, en ja hoor, we kijken waanzinnig over Rome. De bediening is super correct, de Pinot Grigio van Livio Felluga (I, 2010) lekker, als we moeten zeuren zijn het de slappe toastjes onder de snackjes. We worden na het apero naar de tafel geleid en we nemen het menu’tje. Zwaardvis met witte kool en venkel is de amuse, en qua wijn stappen we over op de Müller Thurgau van Franz Haas uit Alto Adige (I, 2009). Eerste gerecht is een soort fritto misto, regelrecht uit het assortiment van Kapitein Iglo, en we missen de zoetzure saus…. In de fritto hoort langoustine te zitten die ze voor het gemak vervangen hebben door gamba, “today no langoustine, sorry….”. De terrine van ganzenlever is correct, maar niet spannend, maar met het assortiment van tomaat, wat 3 tafelgenoten nemen is er een probleempje met de sorbet. We twijfelen of het ijsje naar de koeling smaakt, of dat de ijslepel ook gebruikt wordt voor de langoustines, maar het is beslist niet lekker.

We maken het goed met de wijn en stappen over op de Terre di tufi van Teruzzi & Puthod (I, 2009) en wachten op de pasta. Kleine ravioli’s gevuld met tomaat concassée, en ansjovis, schapenkaas en botarga “on top”. Heerlijk! Tarbot met langoustine, zou daar die smaak vandaan komen, zijn goed bereid, maareh…. die langoustines waren toch op…. De Challans eend, pièce, is perfect gegaard, met een prachtige Chianti Classico van Don Tommaso (I, 2006). Prédessert is een mousse van limoen met een hele framboos er op, dessert is een eigen interpretatie van tira misu. Het is allemaal best, we hebben een topavond met elkaar, een aantal lekkere gerechten geproefd en prima wijnen gedronken, maar we snappen waarom Michelin de sterren nog even vasthoudt.