Mijn vriend Ferry is met zijn Nicoline naar Spanje vertrokken en samen zijn ze een geweldige B&B begonnen in Xàvia of Jávia (je zegt Gabia, of Sjaabia als je in Valencia bent geboren, en je zeg Balencia…). Enfin, omdat hij na 40 jaar ploeteren in Het Bosch in Amsterdam nog niet klaar is voor de geraniums organiseert hij behalve de B&B ook La Mejor Mesa, 6 lunches per jaar voor een man of 20 met bevriende en uit Nederland ingevlogen gastchefs. Alain Caron, Constant Fonk**, Pascal Jalhaij**, Emmanuel Mertens**, Michel van der Kroft**, en Michiel Deenik gingen me voor en afgelopen weekend was ik dan eindelijk aan de beurt. Met eindelijk bedoel ik dat ik met Pinksteren al zou komen maar dat we dat door omstandigheden hebben verplaatst naar afgelopen weekend.

Ferry is een gastheer, dus er staat een auto klaar ‘op’ Alicante, er ligt Billecart Salmon rosé koud en mijn eigen kamer, Metal, heeft nu een echte deur, het is een feest! Het is toch een trip door al dat gezeik op Schiphol, dus vertrek van Naarden-Bussum om 9:10 betekent 18:30 aan de sjampie. Mijn vriend heeft boodschappen gedaan en zo eten we onder de naya aan de rand van mijn toekomstige werkplek achtereenvolgens geweldige gamba’s rojas,

een torrija (wentelteef) met crème van foie (experimentje voor zondag),

en een bizar goede chuletón uit een nieuwe soort van dry-aging vacuumzak (zie boven). Na wat wit is het tijd voor rood en mag ik mee iets uitzoeken uit Fer’s bodega, een volledig geklimatiseerd balkon in zijn huis met het mooiste van het mooiste. Ik laat me door de sommelier leiden en zo zitten we een kwartier later aan de Amarone Monte Lodoletta van Dal Forno Romano (I, 2013), niet normaal mooi en hij moet op hahaha…

Nicoline serveert een kaasje en Fer maakt als klap op de vuurpijl nog een soufflé waarvan hij zelf vindt dat hij er nog even op moet oefenen, lastig spul, Spaanse kwark!

Licht, letterlijk en figuurlijk, uit om 23:30